Enn er hægt að segja NEI!!!

Það er ekki of seint að segja nei. Þingheimur verður að átta sig á því að honum BER að gæta hagsmuna Íslendinga, ekki erlendra áhættufjárfesta. Þingheimur verður að átta sig á því að hann hefur verið hafður að fífli af landstjóra IMF, en sá landstjóri gætir ekki hagsmuna Íslendinga, heldur er hans verkefni að gæta hagsmuna erlendra fjárfesta. Það er allt of mikið af óvissu í kringum allt þetta Icesave umhverfi að við getum ekki fyrir nokkurn hlut afgreitt þetta mál núna. Það er lágmark að allt í kringum Icesave verði kyrfilega skoðað áður en einhverjar ákvarðanir verði teknar um framhaldið og einhverjir samningar frágengnir.

Til árherslu eru hér nokkur atriði sem ættu að vekja upp spurninga hjá þingheimi.

IMF segir nauðsynlegt að byggja upp gjaldeyrisvaraforða með skuldsetningu ríkisins. Hvernig getur eign myndast með skuldsetningu, sérstaklega þegar vaxtatekjur eru lægri en vaxtagjöld. Þetta leiðir aðeins til eins og það er eignarýrnunar fyrir íslenska ríkið. Aukin skuldsetning með minnkandi eignarstöðu getur ALDREI styrkt krónuna. Aðeins eignarmyndun styrkir krónuna. Þetta er því argasta bull og aðeins til þess fallið að gera íslenska ríkið háð erlendum ríkjum, sem þá geta ráðskast með hagsmuni okkar í valdi lánadrottinsins. Hvernig getum við haldið úti sjálfstæðri utanríkisstefnu með slíkum formerkjum, eða er það hvort eð er ekki hugsun ríkistjórnarinnar.

Öll áhersla er lögð á að byggja upp bankana, alla þrjá, til þess eins að gefa þá erlendum áhættufjárfestum. Þetta er gert að skipan IMF, en dagskipunin er gefin undir þeim formerkjum að þannig sé hægt að bjarga einstaklingum og fyrirtækjum. Hvernig geta bankar bjargað nokkrum sköpuðum hlut? Það eina sem bankarnir geta gert er að auka við skuldsetningu almennings og fyrirtækja og því ekki á leið með að hjálpa einum né neinum. Það eina sem kemur út úr þessu er að bankarnir ganga að veðum einstaklinga og fyrirtækja, þ.e. taka yfir fyrirtækin. Þetta er mjög ógnvekjandi hugsun, sérstaklega þegar litið er til þess að gefa á bankana til útlendinga. Hvað með sjávarútveginn, landbúnaðinn og bara allan iðnað yfir höfuð. Íslenskt atvinnulíf verður hirt upp af útlendingum sem fá þetta allt frítt í nafni trúverðugleika, en einhverja hluta vegna þá er það nauðsynlegt fyrir okkur að ábyrgjast áhættufjárfestingar útlendinga. Af hverju skildi Bandaríkjastjórn ekki hafa verið krafin um bætur fyrir gjaldþrot bandarískra banka, s.s. Lehmans Brothers?

Hvernig dettur nokkrum heilvita manni í hug að með því að skuldsetja okkur þannig að við getum vart staðið undir vaxtagreiðslum, hvað þá afborgunum, að nokkur muni vilja lána okkur pening. Hugsið aðeins um þetta og þá sjáið þið vitleysuna í þessu. Sem einstaklingur sem ekki getur staðið í skilum, er þér ekki veitt meira lán. Bankinn gengur bara á veðin.

Þingheimur hefur verið dregin á asnaeyrunum til hagsmunagæslu fyrir erlenda fjárfesta. Hagsmunum þjóðarinnar er fórnað fyrir eitthvað sem ég fyrir mitt litla líf get ekki ímyndað mér hvað er. Þingheimur þarf að setja Icesave og ESB á ís og fara að sinna því sem hann var kosinn til, að gæta hagsmuna almennings. Þingheimur þarf að gera eftirfarandi.

Færa lánskjaravísitöluna aftur til þess sem hún var í febrúar mars 2008, en það hefði ekki nokkuð einasta tap í för með sér. Ef bankarnir fara að röfla um tap, þá skal þeim bent á að þetta sé eins og á hlutafjármarkaði, verð hlutafjár hoppar upp og niður, en allur "hagnaður" er pappírshagnaður, ekki raunverulegur. Hin gífurlega hækkun lána sem fylgdi í kjölfar hækkunar vísitölunnar hafði ekki neinn kostnað í för með sér fyrir lánveitendur og því ekki um tap að ræða hjá þeim. Reyndar hefur ríkistjórnin notað vísitöluna í kaldranalegri árás sinni á almenning bönkunum til hagsbóta, enda hækkun vístölunnar engöngu til þess fallin að bæta "eignastöðu" bankanna.

Viðurkenna þá staðreynd að bankarnir séu kapút og láta þá falla á hliðina. Stofna svo einn miðlungsstóran banka sem tekur yfir bankaviðskiptin, við þurfum ekki meira. Alla vega ekki þrjá stóra banka.

Taka verður upp nýtt og heilbrigðara fjármálakerfi sem byggir á eignarmyndun en ekki skuldsetningu eins og kerfið er í dag. Þetta tekur ekki nema örfáa mánuði og með alvarlegum vilja þingheims væri hægt að bæta kjör almennings og fyrirtækja fyrir árslok þannig að sjáanlegur árangur væri kominn fram næsta vor.

Vil svo benda fólki á að lesa eftirfarandi:

http://socialcredit.blog.is/users/ed/socialcredit/files/go_sogn_peninga_afhjupu.pdf 

http://jonl.blog.is/users/dd/jonl/files/lysing_leo_tolstoy_a_skuldaanau_fidjibua.pdf 

 

Funda um Icesave

Ákvörðunartaka

Við stöndum frammi fyrir því að taka ákvörðun. Þetta er ákvörðun sem við þurfum öll að taka, ekki bara ráðamenn. Þetta er ekki flókið mál í sjálfu sér, en grundvallarspurning engu að síður. Hvernig viljum við sjá framtíðina. Aðstæður eru þannig í dag, að við getum ekki frestað þessari ákvörðun eins og við höfum í raun gert allt of lengi. Þessi ákvörðun er nefnilega ein af þessum sem við helst viljum sleppa því að taka. Nú er hins vegar ekki hægt að bíða lengur.

Ég held að við getum flest verið sammála um það að í framtíðinni viljum við búa við hagsæld. Við getum líka, að ég tel, verið sammála um það að við viljum ekki búa við sömu skuldasúpuna og við gerum í dag. Þessi framtíð er hins vegar ekki eitthvað sem við getum tekið sem gefið og hún mun ekki verða án þess að við vinnum að henni.

Við búum núna við kerfi sem býður ekki uppá framtíð í hagsæld og án skuldsetningar. Í núverandi kerfi fylgist þetta tvennt að, hagsældin og skuldsetningin. Samfélagið skapar verðmæti og til þess að einstaklingarnir geti skipst á þessum verðmætum, þá höfum við pening. Öfugt við það sem almennt er talið, þá er það ekki ríkið sem sér um að skaffa það fjármagn sem þarf til að hagkerfið gangi. Vissulega þá skaffar ríkið pening, þ.e. seðla og mynt, en þetta er ekki nema um 5 – 10 % af því fjármagni sem er í umferð. Bankakerfið sér um að senda restina út í hagkerfið í formi lána sem við borgum vexti af. Aukin hagsæld þarfnast aukins fjármagns, núverandi kerfi sér til þess að bankarnir skaffi þetta fjármagn í formi aukinna skulda. Þetta skýrir það hvers vegna, þrátt fyrir aukna hagsæld, skuli vinnuálag vera meira á einstaklingana en eignamyndun minni. Það er kaldhæðnislegt, en því meira sem við leggjum á okkur og því meiri verðmæti sem við sköpum í samfélaginu, því meira komum við til með að skulda.

Það er alveg á hreinu að við verðum að draga úr skuldsetningunni og en það er ómögulegt í núverandi kerfi. Það er svo ekki til bóta að taka lán sem ekki á að nota í neitt nema geymslu. Sú villa er ríkjandi í þjóðfélaginu í dag, að við þurfum að styrkja krónuna með uppsöfnun gjaldeyrisvaraforða með skuldsetningu. Krónan fær ekki verðmæti af neinu nema verðmætasköpun í samfélaginu. Að ætlast til þess að við getum aukið verðmæti krónunnar með því að taka erlendan gjaldeyrir að láni til þess eins að leggja hann inn á bankareikning, er örugg leið til þess að draga úr eignamyndun í samfélaginu. Það er nefnilega þannig að sú hegðun að taka lán til þess eins að leggja það inn á reikning á lægri vöxtum mun aldrei gera neitt annað en skaða þjóðfélagið. Strax við móttöku lánsins er eignastaðan orðin neikvæð og við því að gera allt annað en að auka verðmæti  og því munum við aldrei gera neitt annað en veikja krónuna, alveg öfugt við það sem okkur er talið trú um. Það er því grundvallarskilyrði fyrir aukinni hagsæld í framtíðinni, að við losum okkur strax við öll lán sem við höfum tekið til að auka gjaldeyrisvaraforðann. Það er aðeins ein leið til að byggja upp slíkan forða og það er með því að flytja út meiri verðmæti en flutt eru inn.

Sú vinna sem lögð hefur verið í að „efla“ bankana svo þeir geti stutt við atvinnulífið og einstaklinga, er einhver sú vitlausasta vinna sem hægt hefur verið að gera við núverandi ástand. Bankarnir geta aðeins „hjálpað“ á einn hátt og það er með aukinni skuldsetningu. Það er engin lausn fólgin í því að hjálpa skuldsettu fólki og fyrirtækjum með því að auka enn frekar við skuldir þeirra.

Breitt hugsun
Eins og ég benti á áðan og hef bent á áður í skrifum mínum, þá liggur rót vandans í kerfinu sjálfu. Það er því grundvallaratriði að við losum okkur við núverandi kerfi og tökum upp nýtt. Ég sé fyrir mér að bankarnir hætti að skaffa fjármagn inn í samfélagið og ríkið taki við því hlutverki.

Það er grundvallaratriði að það sé jafnvægi á milli fjármagns í umferð og þeirra verðmæta sem til staðar eru í samfélaginu. Á hverju ári verður til ný verðmætasköpun í samfélaginu og þessi verðmætasköpun gerir kröfu til þess að nýju fjármagni sem komið í umferð. Í staðin fyrir að bankarnir skaffi þetta fjármagn sem skuld gegn greiðslu vaxta, þá er eðlilegt að ríkið sjái til þess að hluti þessa fjármagns verði notað af ríkinu til að standa undir samneyslunni. Hinn hlutinn á svo að deilast jafnt á alla þegna samfélagsins. Þannig kemur nýtt fjármagn í umferð án þess að aukin skuldsetning fylgi með. Með því að almenningur fái til sín fjármagnið í gegnum þetta kerfi, þá minnkar þörfin á lántökum þar sem almenningur getur fjármagnað megnið af neyslunni með þessu fjármagni. Viljum við raunverulegar breytingar, þá þurfum við að taka ákvörðun um það. Ef á einhverjum tíma hefur verið tækifæri til þess að fara í slíkar gagngerar breytingar, þá er það núna. Bankakerfið er hrunið og í staðin fyrir að endurbyggja upp gamla kerfið, þá eigum við að koma með nýtt kerfi. Ég mæli líka með því að fólk lesi þessa sögu sem Egill birti á blogginu sínu

Kaupmáttur launa hefur lækkað um 7,8%

Í fordyrum fátæktar

Við stöndum núna í fordyrum fátæktar. Þeir sem við völdum til að gæta hagsmuna okkar hafa gert allt annað en það og eru uppteknir að því að gæta hagsmuna erlendra fjárfesta. Þriðja umræða stendur fyrir dyrum og ef allt fer eins og líkur standa til, þá erum við að horfa uppá samþykkt ósómans í þessari viku.

Þingheimur hefur talið sér trú um að þeir geti flaggað fyrirvörum og þá sé þetta allt í orden. En hvernig eru þessir fyrirvarar. Samkvæmt því sem kom fram hjá Birni Val Gíslasyni, þá eru fyrirvararnir ónýtir. Hann reyndar sá ekki neitt að því enda svo blindur á vitleysuna að hann taldi samninginn svo góðann að undrun sætti. Það kom nefnilega fram hjá honum að fyrirvararnir byggja á því að komi til þess að "öryggisventlarnir" fari af stað, þá á að óska eftir viðræðum við Breta og Hollendinga. Málið er einfallt. Fyrirvararnir koma til og þá segja bara Bretar og Hollendingar, "sorry not our problem". Það er nefnilega þannig að sá sem gerir góðan samning endursemur ekki sér til verri samnings. Það er ósköp einföld ástæða afhverju Bretar og Hollendingar vilja ekki tjá sig um fyrirvarana fyrr en eftir að Alþingi hefur samþykkt pakkann. Þeir vita sem er að komi þeir til með að upplýsa okkur um að þessir fyrirvarar skipti ekki máli og að við komum til með að þurfa að borga þeim allan brúsan, þá myndi Alþingi ekki samþykkja þetta. Þeir bíða þar til þinheimur hefur samþykkt og þá gefa þeir frat í fyrirvarana. En þá er þingheimur búinn að heimskast til að samþykkja og situr eftir klórandi sér í hausnum.

Það er kominn tími til að þetta fólk sem við kusum þarna inn til að gæta hagsmuna okkar fari að vinna vinnuna sína. Allt sem gert hefur verið er annað hvort byggt á lýgi eða heimsku. Skoðum þetta betur.

ESB. Allt átti að batna við það eitt að senda inn umsóknina því þá værum við búin að senda skýr skilaboð um það hvert við værum að stefna, til dæmis átti gengið að styrkjast þessi ósköp og erlendir fjárfestar að flykkjast til landsins. Gengið hefur aldrei verið eins illa skráð og núna og erlendir fjárfestar, jú þeir flykkjast til landsins, til þess að krefjast þess að fá allt fyrir ekkert til þess að bæta þeim "tjón" sem þeir urðu fyrir í ÁHÆTTUFJÁRFESTINGUM sínum.

Gjaldeyrisvaraforðinn. IMF lýgur að okkur til þess að festa okkur í skuldaneti samtakanna, en þar er því haldið fram (og þingheimur kokgleypir hrátt) að við verðum að byggja upp gjaldeyrisvaraforða með lánum til að styrkja krónuna. En hvernig getur sú styrking komið til þegar engin eignarmyndun á sér stað? Það er nefnilega þannig að þegar lán er tekið og sett inn á bankareikning, þá er staðan núll. Trilljón í eign mínus trilljón í skuld er ekki neitt. Það er alla vega ekki trilljón í eign. Svo kemur til að vaxtatekjurnar eru lægri en vaxtagjöldin, sem þýðir að við erum í raun að koma út með tapi. Að trúa þessari vitleysu frá IMF þýðir bara að þingmenn hafa annað hvort sofið í stærðfræðinni í skóla, eða eru bara einfaldlega heimskir. Ég vona að þeir hafi bara sofið. Tapið sem myndast við þessa vitleysu hefur svo að auki í för með sér að sú eignarmyndun sem á sér stað á eðlilegan hátt með jákvæðum vöruskiptajöfnuði, minnkar verulega vegna vaxtagreiðslnanna. Í þessu máli eigum við að hætta við lánin og byrja að byggja upp varaforðann með útflutningi. Sú ákvörðun skapar eign og mun hægt og rólega styrkja hagkerfið, nokkuð sem IMF bullið kemur aldrei til með að gera.

Icesave kemur til með að verða okkur svo dýrt að við erum á mörkunum með að standa undir því í besta falli. Þegar svo til þess er litið að þessir fyrirvarar eru næsta örugglega marklausir, þá erum við í verulega slæmum málum. Svo bætist við IMF bullið og þá er öruggt að við komum ALDREI til með að geta staðið undir þessu öllu saman. Svo segja menn að við verðum að gera þetta til að auka lánstraust til okkar. En sú endemis vitleysa. Það lánar okkur enginn neitt vegna þess að við komum aldrei til með að geta borgað þetta.

Og svo að lokum. "Þessi stjórn er ekki mynduð utan um ESB eða Icesave" er nokkuð sem við höfum heyrt forsvarsmenn VG baula í sífellu þegar bent hefur verið á kjósendasvik þeirra. Þeir halda því fram að þessi stjórn sé, fyrir utan að vera fyrsta hreina vinstri stjórnin, stjórn sem mynduð sé til þess að byggja upp norrænt velferðakerfi. Ráðamenn og þá sérstaklega VG verða að átta sig á því að með framferði sínu og heimsku, verður ekki nein velferð hér á landi, norræn eða öðruvísi. Það verður bara fátækt og aumingjaskapur.

Það er kominn tími til þess að fólk láti í sér heyra. Það er hægt að nálgast vefpóstföng þingmanna á vef Alþingis og skora ég á landsmenn til að senda þingheimi tölvupóst. Það verður að stöðva þessa vitleysu. Núverandi stjórn er ekki bara vinstristjórn, heldur er hún valdastjórn. Hún mun gera allt sem hún getur til að halda völdum og þá skiptir máli að fólkið taki við sér.

Nálgast endalokin í umræðum um Icesave

Skelli bara á fyrirvara

Ég er ekki alveg að átta mig á því hvort þingmenn séu almennt bara vitlausir, eða einfaldlega að ljúga að okkur almenningi.

Ef ég er að taka lán í banka og svo þegar bankinn segir mér að setja húsið að veði, þá skrifa ég smá blað með og segist veðsetja húsið með fyrirvara um að ég muni ekki borga lánið nema ég hafi efni á því, þ.e. ef ég missi vinnuna, þá hætti ég að borga, einnig borga ég ekki meira en 4% af ráðstöfunartekjum. Málið er einfaldlega þannig að bankinn tekur við veðsetningunni og hendir fyrirvaranum. Ef ég borga ekki, þá einfaldlega tekur hann húsið. Heldur þingheimur að þetta sé eitthvað öðruvísi hjá Bretum og Hollendingum. Þeir koma til með að líta fram hjá þessum fyrirvörum og heimta greiðslur eða upptöku eigna eða auðlinda.

Þetta er ósköp einfallt og þingheimur verður að taka afstöðu til þess. Annað hvort er hann sammála þessari ábyrgð og samþykkir hana, eða hann er ekki sammála henni og fellir þá frumvarpið. Það er ekki spurning um fyrirvara, þannig virkar þetta bara ekki, sérstaklega þegar ekki er rætti við Breta og Hollendinga um það áður en þessi ábyrgð verður samþykkt.

Þingheimur er að leika sér með fjöregg þjóðarinnar og þeir verða að átta sig á því. Það er kominn tími til þess að þeir taki afstöðu til þess hvort þeir telja það skildu sína að gæta hagsmuna Íslendinga eða útlendra áhættufjárfesta.

Fyrirvarar við Icesave jákvæðir segir Moody's

Og hver væri skaðinn?

Var að hugsa um að sleppa því að blogga um Icesave ábyrgðina nú í morgunsárið, en gat ekki annað eftir að hafa hlustað á Bylgjuna núna áðan. Þar var hún VG Lilja að tala um það hvað þetta væri nú frábær árangur og niðurstaðan reyndar SÖGULEG (öllu má nú nafn gefa). Hún hamraði stöðugt á því að við ættum að borga, spurningin væri bara á hve löngum tíma. Hún sagði reyndar að það væri líka spurning hvort Bretar og Hollendingar teldu að þetta væri brot á samningnum og þá væri lag að gera stórar breitingar á þessum óréttláta samningi. Ég var mikið að velta fyrir mér hvoru megin hún stæði í þessu máli, enda virtist hún með samningnum í einu orðinu en á móti í hinu. Vandinn virðist vera sá að hún vill ekki þennan samning en hún mun samþykkja hann þar sem hún er ekki sjálfráð í pólitískum skilningi. Þetta er ósköp einfalt, ef þú villt ekki þennan samning, þá fellur þú ábyrgðina. Að standa í einhverjum leikaraskap í von um að Bretar og Hollendingar vinni verkið fyrir þig er ekki ábyrg hegðun.

Það sem svo toppaði allt hjá henni var, að hún sagði okkur verða að samþykkja þetta vegna þess að það hengi svo margt á þessu, eins og tildæmis lán IMF!!! Hún er semsagt tilbúin til þess að fórna þjóðinni svo við getum fengið lán sem við í raun þurfum ekki að taka. Því þetta lán á að liggja óhreyft á reikningi í BNA þar sem við fáum lægri vexti af upphæðinni en við borgum af láninu. Þetta lán setur okkur því í neikvæða eiginfjárstöðu strax við afhendingu og þá spyr ég mig hver væri skaðinn af því að fá ekki þetta lán?

Það er augljóst, með vísan í grein FT, að erlendir fjárfestar eru ekki að koma hingað sama þó við samþykkjum Icesave. Það er hæpið að þetta lán hafi eitthvað betri áhrif á gengið en lánin sem við höfum fengið hingað til, en gengið hefur gert allt annað en að batna síðustu vikur og mánuði, enda ekki furða þar sem þessi lánavitleysa í nafni "gjaldeyrisvaraforða" hefur ekki gert neitt annað en skaðað eiginfjárstöðu landsins.

Alþingismenn eiga að sjá sóma sinn í því að hætta að vinna fyrir erlenda áhættufjárfesta og fara að vinna fyrir fólkið sem kaus þá á þing. Að ætla að fara í herferð til að auka möguleika útlendinga til að samþykkja ábyrgð okkar, með fyrirvörum sem breyta engu hvort eð er varðandi dauðadómin yfir okkur, er bara tímaeyðsla. Allt þetta skal gert svo við getum tekið lán sem bara mun kosta okkur möguleikann á sómasamlegu lífi næstu áratugina.

Það er kominn tími til þess að Alþingi og ríkistjórnin fari að vinna í því að byggja hér upp samfélagið. Það þarf ekki langan tíma til að setja allt af stað hér innanlands, það þarf bara hugrekki til þess, vilja og þor. Ef Alþingi og ríkistjórnin telur sig ekki búa yfir getunni til þess að bretta upp ermarnar og vinna vinnuna sína, þá á þetta sama fólk að segja af sér.

Víðtæk kynning heima og erlendis

Velferðadraumar

Það sem vakti athygli mína við lestur greinarinnar, var upphafið:

Can Iceland and Latvia pay the foreign debts run up by a fairly narrow layer of their population? The European Union and International Monetary Fund have told them to replace private debts with public obligations, and to pay by raising taxes, slashing public spending and obliging citizens to deplete their savings.

Það kemur skýrt fram hjá Michael Hudson, hvaða "kröfur" hafa verið settar fram, af hverjum og hvernig standa á undir þeim. IMF og ESB hafa, ásamt "vinum" okkar gert kröfur sem munu leggja þjóðfélagið í rúst. Kaldhæðnin sem liggur í undirlægjuhætti Steingríms J. sem reynir að halda saman fyrstu hreinu vinstrisinnuð ríkistjórn landsins sem byggir á "norrænni velferð", kemur fram í því að með gífurlegum skattahækkunum, samdrætti í þjónustu ríkisins og upptöku á sparnaði einstaklinganna, verður ekkert "norrænt velferðasamfélag". 

Hegðun Steingríms J. leiðir sjálfkrafa til þess að draumar hans munu ekki rætast. Það verður engin velferð, hvorki norræn eða öðruvísi, og ríkistjórnin mun fara frá fyrr en síðar. Sagan mun svo dæma Steingrím J. í samræmi við afleiðingarnar sem hann kemur til með að skilja eftir sig. Það er takmarkað hvað hægt er að kenna öðrum um eigin heimsku. Ekki það að ekki hafi verið heimskar stjórnir fyrir Steingrím J., en það réttlætir ekki hans heimsku. "Good cop, bad cop" leikrit Steingríms J. og Ögmundar hefur hingað til haldið lífi í VG, en þegar fólk áttar sig á því að það hefur verið haft af fíflum, þá mun viðhorfið til flokksins breytast og hans verða minnst sem sá flokkur sem einna hraðast hefur náð að stinga kjósendur sína í bakið. 180° viðsnúningur VG hefur verið lýginni líkast og vafasamt að nokkur flokkur komi til með að slá það met á næstunni.

Fleiri fari að dæmi Íslands

Skýrir margt

Það að 90% treysti ekki íslensku fjármálaumhverfi skýrir það hvers vegna ekkert sem ríkistjórnin hefur sagt, hefur komið fram. Við áttum að sjá bætta gengisskráningu bara við það eitt að skila inn umsókn að ESB, en reyndin er sú að nú er gengið verra en það var þegar umsókninni var skilað inn. Svo er gífurleg skuldsetning til þess að byggja gjaldeyrisvaraforða, eins heimskt eins og það er, ekki til að auka traustið.

Það er augljóst á þessari könnun að við erum ekki á réttri leið með þessari undanlátssemi. Það er ekki spurning að við eigum núna að hætta að reyna að þýðast einhverja útlendinga sem hvort eð er kunna ekki að meta þann aumingjaskap sem slíkri hegðun fylgir.

Það er aðeins ein leið til að auka traust á íslensku efnahagslífi og það er með því að byggja það upp á eigin forsendum. Það er því kominn tími til að við hættum þessu bulli og byrjum að vinna verkið sem hefur beðið allt of lengi. Við þurfum að losa okkur undan núverandi kerfi sem heldur okkur í skuldafeni og taka upp nýtt kerfi sem byggir á eignamyndun.

Djúpt vantraust

Hugrekki, dug og þor

Á ögurstundu birtist hið sanna eðli einstaklinganna, eru þeir tilbúnir til að sýna hugrekki, dug og þor, eða eru þeir lufsur sem láta undan álaginu og fórna heildinni með því fororði að þeir hafi staðið frammi fyrir hlutum sem voru öðrum að kenna og þeir hafi ekki getað annað en fórnað samfélaginu.

Við stöndum frammi fyrir því að þjóðfélagið er sagt skuldugt upp fyrir haus, án þess að nokkur verðmætasköpun virðist hafa komið á móti þessari skuldasöfnun og þrátt fyrir að ríkissjóður hafi verið nánast skuldlaus fyrir rétt rúmlega ári síðan. Stærsti hluti þessarar skuldsetningar virðist tilkominn vegna kröfu IMF um að við byggjum hér upp gjaldeyrisvaraforða til að styrkja gjaldmiðil okkar, krónuna. Einnig hafa hér komið fram kröfur Breta og Hollendinga um að við ábyrgjumst eitthvað sem álitamál er að við þurfum yfir höfuð að ábyrgjast.

Brjáluð peningastefna
Okkur er sagt að nauðsynlegt sé að byggja hér upp sterkt bankakerfi svo bankarnir geti byrjað að koma einstaklingum og fyrirtækjum til aðstoðar, smyrja hjól efnahagskerfisins. Í þessum tilgangi er milljörðum dælt í bankakerfið, milljörðum sem til að byrja með hafa farið í að fylla upp í skuldagryfjur óábyrgra stjórnenda. Hluti „styrkingar“ bankanna hefur svo verið framkvæmd með óábyrgum skattlagningum og vörugjöldum sem hafa ekki bætt neitt í ríkisjóð, en hafa hins vegar leitt til hækkunar lánskjaravísitölunnar og þar með „bætt“ eignarstöðu bankanna með hækkandi lánum og um leið aukinni greiðslubyrði einstaklinga.

Skoðum aðeins þessa stefnu. Því er haldið fram að styrkja þurfi bankana svo þeir geti stutt við einstaklinga og fyrirtæki.  En hefur fólk velt því fyrir sér hvernig bankar geti staðið undir þessum væntingum, hvernig þeir yfir höfuð styrkja nokkurn hlut. Það eina sem bankarnir geta gert er að lána pening. Það er að segja, þeir lána þegar skuldsettum einstaklingum og fyrirtækjum meiri pening. Hvernig getur þetta verið lausn á vandamáli sem hefur rót sína í skuldsetningu. Hvernig er hægt að lækna skuldsetningu með aukinni skuldsetningu. Er þetta ekki svona svipað og að lækna þynnku með því að fá sér snafs? Sú fullyrðing að dæla þurfi peningum í bankana svo þeir geti búið til meiri pening og lánað okkur hann með vöxtum, er í eðli sínu byggða á heimsku. Það mun ALDREI vera lausn á ofskuldsetningu, að auka skuldirnar. Það er því eðlilegra að ríkið noti fjármagnið til að lagfæra skuldastöðu einstaklinga, því sterkur einstaklingur er grunnur að sterku samfélagi. Við þurfum ekki þrjá „sterka“ banka. Einn miðlungsbanki er nóg.

En hvaðan kemur þessi „snilldar“ hugmynd. Jú hún kemur úr smiðju alþjóðlegra peningamanna sem krafist hafa þessa af okkur í formi „aðstoðar“ frá IMF. Þessi alþjóðastofnun er að auka vandann með þessum kröfum, ekki vinna gegn honum. Talandi um IMF, þá er vert að benda á hinn þáttinn í hugmyndafræði heimskunnar, uppbygging gjaldeyrisvaraforða með skuldsetningu.

Einfallt reiknidæmi. Til að auka tiltrú á gjaldmiðli, er gerð krafa til þess að á bak við hann sé eitthvað verðmæti, eign eða framleiðsla. Einhverra hluta vegna er landsframleiðsla Íslands ekki talin túskildings virði og því þarf að byggja verðmæti krónunnar á öðrum gjaldmiðli, gjaldeyrisvaraforða. Það á sem sagt að byggja upp eign í gjaldeyri. Það er hins vegar bara til ein leið að byggja upp eign í gjaldeyri og hún byggir ekki á „ráðleggingum“ IMF. Skoðum betur hugmyndafræðina, eign með skuldsetningu. Ef við tökum lán upp á 100.000.000.000 og kaupum fyrir það gjaldeyri fyrir sömu upphæð, þá er bókhaldið okkar þannig. Gjaldeyrir 100.000.000.000 skuld 100.000.000.000 og eignin því 0. Það skiptir ekki máli hvort „gjaldeyrisvaraforðinn“ er byggður upp með 100 krónu skuld eða 100 trilljón króna skuld, það myndast engin eign við þetta og því allt tal um að styrkja krónuna innantómt hjal. Þegar til þess er svo litið að vaxtakostnaðurinn við lántökuna, er hærri en vaxtatekjurnar vegna geymslunnar á „varaforðanum“ þá verður þessi hugmyndafræði enn heimskari. Því þá er ekki um núll niðurstöðu í bókhaldinu, heldur verður neikvæð staða með hverjum deginum sem líður. Einfallt dæmi er þannig. 100 er lagt inn á reikning með 5% vöxtum og gefur það tekjur upp á 5, en skuld með 10% vöxtum kostar 10, þannig að á meðan tekjurnar eru 5 og kostnaðurinn er 10, þá myndast neikvæður munur uppá 5. Þannig getur ALDREI skapast eign með skuldsettum varaforða og því ALDREI myndast eign til stuðning gjaldmiðils. Sú hugmyndafræði að skuldsett gjaldeyriskaup styrki gjaldmiðil er því byggð á heimsku í besta falli.

Það má því reikna með að „ráðleggingar“ IMF til ríkistjórnarinnar muni kosta þjóðfélagið gífurlegar upphæðir, án þess að séð verði að það hjálpi nokkru með styrkingu efnahagslífsins. Það væri því þjóðfélaginu til verulegra hagsbóta, ef IMF yrði þakkað fyrir ekki neitt og þeim vinsamlegast bent á að halda heim.

Gífurleg skuldsetning samfélagsins, eins og krafa er um nú, bæði með „ráðleggingum“ IMF og vegna kröfu Breta og Hollendinga mun skerða verulega möguleika samfélagsins til að byggja upp lífvænlegt umhverfi í framtíðinni.

Vinnum á rót vandans
Allt sem við horfum til í dag eru afleiðingar og við leysum ekkert með því að horfa til afleiðinga. Að kenna einstaklingum um, ráðamönnum eða „útrásarvíkingum“ er afskipti af afleiðingum. Að kenna vanhæfu eftirlitskerfi er afskipti af afleiðngum. Að álasa götóttum lagasetningum er afskipti af afleiðingum. Lausnin liggur ekki í því að hræra í afleiðingum. Lausnin liggur í því að horfa til rótar vandans. Rót vandans liggur í því fjármálakerfi sem við búum við í dag, þessu kerfi sem miðast við bindiskildu banka og gerir í raun ráð fyrir að bankar sjái um að fjármagna hagsæld hagkerfisins með skuldsetningu einstaklinga og fyrirtækja. Núverandi kerfi er þannig uppbyggt að bankar búa til peninga úr engu og lána þá einstaklingum og fyrirtækjum gegn greiðslu vaxta. Þetta leiðir til þess að bankar koma alltaf til með að heimta til baka mun meiri fjármagn í endurgreiðslu, en til staðar eru í þjóðfélaginu. Það er nefnilega þannig að þegar búin er til 1.000.000 og þess krafist að hún sé greidd til baka með 6% vöxtum, þá ætlast bankakerfið til þess að fá 60.000 krónur umfram það fjármagn sem búið var til. Þannig er algerlega ÓMÖGULEGT fyrir einstaklinga og ríki að greiða alla fjárhæðina til baka. En bankarnir, í góðsemd sinni, hafa lausn á þessu. Þeir lána bara fyrir vöxtunum. Þó allir tækju allt fjármagn í landinu og vildu með því greiða upp allar skuldir, þá væri það einfaldlega ekki hægt. Kerfið býður ekki upp á það. Kerfið leitar til skuldsetningar, ekki eignar.

Lausnin og sú eina sem leitt getur okkur úr þessum vanda, byggir á því að umturna alveg fjármálumhverfinu. Þetta er gífurleg breyting, en að sama skapi einföld í framkvæmd. Í stað þess að láta bankana um að skaffa það fjármagn sem hagkerfið þarfnast, í formi skulda, þá á ríkið að skaffa fjármagnið í formi eignar.

Peningar eru í eðli sínu verðlausir, þeirra eini tilgangur er að auðvelda skipti á þeim verðmætum sem samfélagið býr til. Það er því nauðsynlegt að samsvörun sé milli fjármagns í umferð og verðmæta samfélagsins. Ef of mikið er af fjármagni, þá myndast þennsla og verðbólga en sé skortur á fjármagni, þá verður samdráttur og kreppa í samfélaginu. Það er skýlaus krafa samfélagsins að fjármagnið sem þörf er á til að samfélagið fái notið þeirra verðmæta sem það skapar, sé sett í umferð af ríkinu í formi eignar, en ekki af bönkum í formi skuldar. Þetta er krafa sem gengur á skjön við „ráðleggingar“ IMF, enda ekki þeim til hagsbóta að hér skapist samfélag eignar.

Hvað á að gera
Ríkið á STRAX að færa lánskjaravísitöluna aftur til þess sem hún var í febrúar, mars 2008. Við það lettir verulega á greiðslubyrði heimilanna. „Hagnaður“ bankanna vegna þessa verðbólguskots sem varð, er engöngu bókhaldslegur, engin raunveruleg tilfærsla fjármuna átti sér stað og því munu bankarnir EKKI verða fyrir nokkru eignatjóni. Þessi „eignaaukning“ varð til úr engu og því mun ekkert tapast við það að fella hana niður.

Ríkið á strax að gera úttekt á þeim verðmætum sem til staðar eru í samfélaginu og því fjármagni sem er í umferð. Það fjármagn sem vantar uppá til að jafnvægi sé þarna á milli skal skiptast þannig að helmingur fer til ríkisjóðs til að fjármagna samneysluna, en hinum helmingnum skal skipt jafnt á milli allra þegna samfélagsins. Ríkið á að gera það sem bankarnir hafa gert hingað til, nema nú verður það gert til eignar, en ekki skuldar.

Ríkið á endurgreiða öll erlend lán sem tekin voru til að „byggja upp gjaldeyrisvaraforða“ og sjá til þess að gjaldeyrisvaraforði verði byggður upp á hinn eina rétta hátt, með útflutningi meiri verðmæta en flutt eru inn til landsins.

Eins og áður kom fram, þá á ríkið að þakka IMF pent fyrir ekki neitt og óska þess að þeir yfirgefi landið strax. Við þurfum ekki „vini“ sem setja snöru um háls okkar og bíða við gálgaopið.

Við þurfum að koma á nýju kerfi, kerfi sem leiðir til eignar en ekki skuldar. Við þurfum að koma á nýju kerfi sem gætir hagsmuna einstaklinganna, kerfi sem byggir upp, en brýtur ekki niður. Þetta eru ekki flóknar breytingar, en þær krefjast hugrekkis, dug og þors.

Ég kalla til alla Íslendinga, stöndum upp og sýnum hugrekki, dug og þor. Tími aumingjaskaparins er liðinn.

Telegraph: Ekkert venjulegt hrun

Breið sátt?

Hversu breið verður sáttin ef þjóðin vill ekki? Fyrirvari sem byggir á því að hægt sé að taka málið upp aftur, komi það til með að verða okkur of þungt, er ekki fyrirvari, heldur heimska þeirra sem láta sér detta í hug að þetta gæti flokkast sem fyrirvari. Eins og ég hef áður sagt, þá er það þannig að sá sem gerir góðan samning, endurskoðar hann ekki neitt, hann bara brosir. Við getum óskað eftir endurskoðun samningsins eins oft og okkur langar til, en það hefur ekkert að segja ef Bretar eða Hollendingar vilja það ekki. Þannig fyrirvari er því marklaus og aðeins léleg afsökun fyrir aumingjaskap.

Allar "sáttir" sem runnar eru undan rifjum ríkistjórnarinnar eru þess líklegar að vera marklausar með öllu, enda ríkistjórninni í mun að ekki verði ögrað umsókn hennar í ESB. Það er nefnilega þannig að ríkistjórnin ber ekki hag þjóðarinnar fyrir brjósti, heldur er múlbundin alþjóðlegri sósíalistavæðingu í nafni ESB. Dýrt verður plássið við brusselsku kjötkatlana.

Eins og ég hef áður bent á, þá er trakteringin sem við erum að upplifa sambærileg þeirri sem Fidji búar urðu fyrir og Tolstoy greindi frá. Það verður að gera kröfu til alþingismanna að þeir hugsi um hag þjóðarinnar og láti ekki hótanir eða gylliboð villa sér sýn.

Því hefur verið haldið fram að við munum uppskera einangrun, komi til þess að við samþykkjum ekki þessa ábyrgð, eitthvað sem eingin rök hafa í raun vísað til. Hins vegar er alveg augljóst að komi Alþingi til með að samþykkja þessa ábyrgð, þá erum við búin að vera sem sjálfstæð þjóð og samfélag sem lifir við mannsæmandi kjör. Við vitum í raun ekki hvað gerist ef við segjum nei, en við vitum hvað gerist ef við segjum já.

Icesave mun gera að engu möguleika okkar til betra lífs. Við verðum að hafna Icesave og hefjast strax handa við að breyta kerfinu sem við búum við og taka upp nýtt kerfi sem byggir á eignarmyndun en ekki skuldsetningu. Hugmyndir mínar má meðal annars lesa hér og legg ég til að fólk kynni sér hið nýja kerfi sem við verðum að taka upp. 

Nálægt breiðri sátt um Icesave-frumvarp

Ábyrgð þingmanna

Nú sitja menn og ráðskast með fjöreggið og velta fyrir sér hvað sé fyrirvari og hvað ekki. Því hefur verið vellt upp að fyrirvarinn sé nægur, ef sett er inn endurupptökuákvæði. Það segir sig hins vegar sjálft að ekki er hægt að samþykkja þennan samning með slíku ákvæði. Það er einu sinni þannig að þeir sem gera góðan samning endurskoða hann ekki, þeir bara brosa.

Við höfum líka heyrt að, þó getið sé um "veð" í eignum ríkisins, þá hafi Bretar og Hollendingar sagt að þeir hefðu ekki áhuga á því að ganga eftir þessum "veðum". Þetta er nú einhvernvegin samhljóma því þegar bankastjórar biðja lántaka um að setja fasteign sína sem veð fyrir láni. Þá kemur oft "þetta er nú bara formsatriði, við höfum ekki áhuga á því að hirða af þér húsið, enda ekki í fasteignabransanum". Það hefur nefnilega aldrei komið upp að bankar gangi hart að veðum.

Ef samþykkja á þessa ábyrgð, þá þarf það að vera gert með þeim fororðum að ábyrgðin falli niður skilyrðislaust, standi íslenskt efnahagslíf ekki undir ákveðnum skilyrðum. Það segir sig reyndar sjálft að slíkt þýðir í raun takmarkaða ábyrgð ríkisins og óvíst hvort Bretar eða Hollendingar séu tilbúnir til að taka slíku.

Ábyrgð þingmanna er gífurleg vegna þessa máls og þeir geta ekki látið eftir sér einhvern "lúxus" eins og fylgisemi við úrelta hugmyndafræði sem byggir á gamaldags hægri vinstri skilgreiningum. Þeir verða að horfa út fyrir "boxið" og horfa til hagsmuna þjóðarinnar, alveg óháð flokkslínum.

Málið er einfalt. Við getum ekki samþykkt þennan samning. Það er ekki þar með sagt að við eigum ekki að standa skil skuldbindinga okkar og hlaupast undan ábyrgð. Þvert á móti, við eigum að standa okkar pligt, en við eigum ekki að gera það af því bara. Þetta mál er bara þannig að það þarf að fá alla óvissuþætti, og þeir eru fjölmargir, skilgreinda áður en ákvörðun getur legið fyrir. Þetta mál er bara ekki þannig sett að hægt sé að taka ákvörðun um það núna.

Engar greiðslur án hagvaxtar