Færsluflokkur: Lífstíll

Bókin á bak við Leyndarmálið (The Secret) komin út á Íslensku

bokin-10Leyndarmálið á bak við Leyndarmálið (The Secret) er nú loksins komið út á Íslandi. Bókin Vísindin að baki ríkidæmi eftir Wallace D. Wattles, sem kom fyrst út árið 1910, er nú loksins fáanleg á Íslandi í þýðingu Jóns Lárussonar.

Litið hefur verið til bókarinnar sem grunnrits í þeim fræðum sem leitast hafa við að örva einstaklinginn til sjálfshjálpar, styrkja hann og bæta. Samkvæmt hugmyndafræði bókarinnar þá ber sérhver einstaklingur ábyrgð á lífi sínu, annað hvort beint með gjörðum sínum, eða óbeint út frá því hvernig hann bregst við því sem gerist í kringum hann. Wallace D. Wattles skýrir á einfaldan hátt hvernig hugsun okkar getur leitt okkur til gæfu eða glötunnar. Allir vilja sem mest og best af því sem lífið hefur upp á að bjóða, en margir hverjir hafa ekki náð því sem þeir telja sig geta, án þess að hafa í raun gert sér grein fyrir því hvers vegna þeim ekki tekst það. Öll hugsun hefur árhrif á undirmeðvitund okkar og það er hún sem segir til um það hvernig við bregðumst við og náum þeim markmiðum sem við setjum okkur. Neikvæð hugsun kemur alltaf til með að halda aftur af okkur og þeim tækifærum sem við annars gætum nýtt okkur á meðan jákvæðni opnar leiðina fyrir öll tækifæri og möguleika okkar til að ná því sem við óskum okkur.

Gæði lífs okkar byggir á okkur sjálfum. Hafir þú viljann, þá mun lífið gefa þér allt sem þú óskar þér. Vandamál flestra er að þeir gera sér ekki grein fyrir mætti hugans og það hvernig hann getur byggt okkur eða brotið. Bók Wallace D. Wattles, Vísindin að baki ríkidæmi var hvatinn að bók Rhondu Byrne um Leyndarmálið eða The Secret. Bókin snerti líf Rhondu á slíkan hátt að hún varð ekki söm á eftir. En Rhonda er ekki sú eina sem slíkt á við, heldur hefur bókin Vísindin að baki ríkidæmi verið hvati fleiri þúsunda manna til betra lífs. Hugmyndafræðin sem kynnt er í bókinni getur nýst öllum til að ná meiri árangri í lífi sínu og því sem þeir eru að gera. Hugmyndir Wallace D. Wattles byggja upp sérhvern einstakling, en hann telur að einstaklingurinn hafi vald til þess að ákveða framtíð sína og enginn einn aðili geti neitað honum um það. Krafturinn liggur hjá einstaklingnum, en hann verður að trúa því að svo sé og setja sér þau markmið sem hann telur muni skapa honum bestu mögulegu framtíð. Hann verður síðan að taka ábyrgð á lífi sínu og vinna til þess að ná fram því sem hann vill. Hann getur fengið aðstoð góðra einstaklinga, en hann getur ekki reiknað með að aðrir vinni verkið fyrir hann. Lífið er í þínum höndum, þú berð ábyrgð á því og enginn getur haft af þér það sem er þitt, þú verður bara að trúa því að það sé til staðar og sækjast eftir því.

Bókin er gefin út af Sölku forlagi og er fáanleg í öllum helstu bókaverslunum. Einnig er hægt að kaupa bókina á netinu með því að smella hér, en verð bókarinnar er 2.800,- kr heimsend.

Þetta er yndisleg tímalaus bók sem opnar leiðina að takmarkinu sem þú þráir. Eftir að hafa lesið hana muntu átta þig á að staða, menntun, gáfur eða staðsetning skipta ekki máli heldur getur hver sem er beitt hugaraflinu til að laða að sér ríkidæmi.

Rhonda Byrne, höfundur Leyndarmálsins (The Secret)


Villtu vera skattfrjáls?

Nú þegar þetta er orðið almenn vitneskja, þá er kannski allt í lagi að upplýsa um það hvernig hægt er að nota þetta til að vera skattfrjáls.

Aðili fæddur í landi A skráir sig til heimilis í landi B og tilkynnir skattayfirvöldum í A að hann sé fluttur. Þegar hann hefur verið par mánuði í landi B, tilkynnir hann þarlendum yfirvöldum að hann sé fluttur til lands C. Mjög gott er ef land C er ríki þar sem kerfið er í kerfi og erfitt er að fá upplýsingar. Yfirvöldum í landi C er svo tilkynnt um flutning til lands D, en eftir það er viðkomandi aðili "frjáls". Lönd B og C hafa engan áhuga á að eltast við þennan aðila þar sem hann er "útlendingur" og ekki þeirra "vandamál". Ríki A er eina ríkið sem gæti haft áhuga á að hafa uppi á viðkomandi. Komi hann síðan til lands A, þá má búast við því að reynt verði að "festa" hann þar inni, en sé þessi aðili þannig til fjárins vaxinn, að það skipti hann í raun engu máli hvar hann er staddur, tekjurnar bara koma inn, þá passar hann sig að vera með staðfestar ferðir á milli landsins sem sýna minna en sex mánaða dvöl í landinu. Finni hann að það er farið að hitna undir honum, þá tilkynnir hann bara til ríkis D að hann sé fluttur til X. Þar sem hann getur sýnt framá að hann hafi ekki búið nema mjög stutt í landi D, þá hefur ríki D engan áhuga á honum.

Það skal tekið fram að auðvitað er ætlast til að fólk standi sína pligt og borgi skatta. Þetta er bara sett svona fram sem samkvæmisleikur.


mbl.is Ekki fylgst með því hvert fólk fer í raun
Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Einkabílstjóri.

Var að lesa blogg þar sem verið var að fjalla um Jóhönnu ráðherra og þá ákvörðun hennar að fá sér bara "normal" bíl og engan bílstjóra, þegar hún varð ráðherra 1987. Nú erfði hún víst Landkrúser og ákvað að skipta honum út fyrir Hondu smájeppa. Ekki fylgdi sögunni hvort hún hefði kanselerað bílstjóranum.

Ég hef svolítið verið að velta fyrir mér Íslendingum og einkabílstjórum. Ekki það að ég ætli að fá mér einn slíkann, allavega ekki þetta árið, að ég held. Hins vegar hefur maður verið að heyra meira og meira um það að "venjulegt" fólk sé farið að fá sér bílstjóra og sitt sýnist hverjum. Hlegið er að þeim og þeir kallaðir hégómlegir smáborgarar, svona eins og fjallað var um þotumennina fyrst. Nú þykir það hins vegar í lagi að eiga þotu, en við erum ekki alveg búin að gúddera einkabílstjórann.

Það hefur verið samþykkt innan þjóðfélagsins að borgarstjóri Reykjavíkur og ráðherrar hafi einkabílstjóra. Hins vegar þykir það ekki sæma "venjulegu" fólki, jafnvel þó þetta sama "venjulega" fólk hafi margfaldar tekjur hinna, velti meiri fjármunum og eigi meiri eignir. Af hverju eigum við svona erfitt með að samþykkja þetta? Ef ég ætti skítnóg af pening, þá þætti það smáborgaralegt og ég veit ekki hvað, ef ég fengi mér bílstjóra og léti aka með mig um allt. Hins vegar yrði ekki neitt sagt ef ég hringdi alltaf í sömu leigubílastöðina og bæði alltaf um sama taxann. Það þykir sem sagt í lagi að láta leigubílstjóra aka sér um allt, en ekki ráða bara mann í vinnu við að gera það. Þetta er í rauninni sami hluturinn, nema annar er sjálfstæður verktaki sem tekur önnur verk með, á meðan hinn er launþegi sem ekur bara mínum bíl.

Svo er það annað með þetta einkabílstjóra dæmi. Af hverju aka um á Landkrúser eða öðrum slíkum bílum? Var að ræða þetta við kunningja minn og hann sagði eftir öðrum, hvers vegna eiga góðan bíl og aka honum svo ekki sjálfur. Ég er alveg sammála þessu, að því leiti að sumir bílar eru til að keyra og aðrir eru til að láta keyra sér í. Fékk einu sinni tækifæri til að keyra lúxusútgáfuna af BMW. Það var svo sem allt í lagi að aka bifreiðinni, en þegar ég settist aftur í hana og var ekið Reykjanesbrautina heim, þá komst ég að því að suma bíla á maður ekki að keyra. Maður á bara að sitja afturí. Þess vegna skil ég ekki þetta bílaval hjá liðinu með einkabílstjórana. Það gæti kannski orsakast af því að við erum ekki alveg búin að fatta þetta með einkabílstjórana. Svona svipað og þegar maður kemur nýr í umhverfi með nýjum siðum, maður er alltaf hálf hjákátlegur fyrst. En svo venst þetta af manni.

Nú erum við komin með þoturnar. Erum að venja okkur við einkabílstjórna. Hvað þá með þjónustufólkið. Hvenær förum við að heyra sögur af því að þessi og hinn sé með þjón eða þjónustukonu. Held að við munum smjatta mikið á þeim fréttum. Við höfum nefnilega mikið til gleymt sögunum um "stúlkurnar" í húsinu, svona eins og Uglu í Atómstöðinni. Hérna áður fyrr var það nefnilega bara ekkert óalgengt að efnað fólk hefði "stúlku".

Svo er það líka þannig að svona hlutir eru atvinnuskapandi. Segjum að 1.000 efnafólk fái sér einn bílstjóra og þrjú hjú, þá erum við að tala um vinnu fyrir þrjú þúsund manns.


Innskráning

Ath. Vinsamlegast kveikið á Javascript til að hefja innskráningu.

Hafðu samband