Frá mínum bæjardyrum séð ...

Í gær sendi Umbótahreyfingin opið bréf á Össur Skarphéðinsson utanríkisráðherra, en þar voru lagðar fram spurningar varðandi viðræður ESB og Íslands. Það er kominn tími til að almenningur verði upplýstur um það sem raunverulega er að gerast.

Það er alveg á hreinu að þjóð sem ekki ræður lögum sínum. Hefur ekki eigin utanríkisstefnu og ræður ekki gjaldmiðli sínum, er ekki fullvalda. Þegar svo litið er til þess að "lausn" Brussel á efnahagsörðuleikum ESB landanna fellst í auknum völdum ESB við fjárlagagerð þeirra, þá er allt tal um fullvalda þjóð, hjóm eitt.

Það er á hreinu að innganga í ESB þýðir tap á sjálfstæði landsins og því vaknar sú spurning óhjákvæmilega, erum við Íslendingar tilbúnir til að kasta sjálfstæðinu fyrir róða. Kannski er þjóðin orðin svo skini skorpin að henni er sama um sjálfstæðið, og þá ætti ekki að vera neitt mál að ganga í ESB.

Hins vegar á þjóðinn rétt á því að vita hið rétta eðli viðræðnanna og þannig að hún geti tekið umræðuna um það hvort hún sé tilbúin í þetta fullveldisafsal eður ei.

Hérna er bréfið sem sent var Össuri.

Utanríkisráðuneytið

b/t Össurar Skarphéðinssonar

Rauðarárstíg 25

IS-150 Reykjavík

Reykjavík 24. ágúst 2011

Herra utanríkisráðherra, Össur Skarphéðinsson

Það hefur ekki farið fram hjá neinum að í gangi eru umræður milli Íslands og ESB. Hins vegar hefur verið erfitt fyrir almenning að átta sig á því hvort hér sé um að ræða samningaviðræður um hugsanlega aðild, sem svo verður borin undir ákvörðun almennings í almennum kosningum. Eða hvort hér sé um að ræða aðlögunartímabil þar sem Ísland verður að fara að öllum kröfum ESB og það sé í raun ekkert til að semja um.

Til að fá á hreint eðli viðræðanna og hvort hér sé um að ræða aðlögun eða ekki, óskar Umbótahreyfingin eftir því að þú svarir eftirfarandi spurningum:

1. Samkvæmt bæklingnum Understanding Enlargement - The European Union's enlargement policy, sem útgefinn var 2007 kemur fram eftirfarndi í undirkaflanum "Accession negotiations" á blaðsíðu 9 (http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/publication/enl-understand_en.pdf);

First, it is important to underline that the term "negotiation" can be misleading. Accession negotiations focus on the conditions and timing of the candidate's adoption, implementation and application of EU rules - some 90,000 pages of them. And these rules (also known as "acquis", French for "that which has been agreed") are not negotiable. For candidates, it is essentially a matter of agreeing on how and when to adopt and implement EU rules and procedures. For the EU, it is important to obtain guarantees on the date and effectiveness of each candidate's implementation of the rules.

Þarna kemur skýrt fram að það sé ekki um að ræða samningaviðræður við umsóknarlönd, heldur óumsemjanlega aðlögun að öllu regluverki ESB eins og það er á þeim tíma. Í ljósi þessa, getur þú staðfest að engin lög eða reglugerðir ESB, þ.e. ekki EES tengd, verði samþykktar fyrr en eftir að almenningur hefur kosið um "samninginn" í þjóðaratkvæði.

1. Samkvæmt fréttatilkynningu ESB vegna loka samningsferlisins við Króatíu, kemur eftirfarandi fram (http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=IP/11/824&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en);

Today's decision marks a successful end to six-years of negotiations during which Croatia has been asked not only to adopt new laws and regulations to comply with EU standards, but also to implement them, thus proving the reforms have taken an irreversible course of action.

Þarna kemur fram að á sex ára samningstímanum hafi Króatía ekki aðeins verið beðin um að taka upp lög og reglugerðir ESB, heldur einnig hrinda þeim í framkvæmd á óafturkræfan hátt. Þetta á sér stað áður en "samningurinn" verður samþykktur af ESB eða Króatíu. Við spyrjum því hvort Ísland standi frammi fyrir því að þurfa að taka upp öll lög og reglugerðir ESB áður en niðurstaðan verður borin undir almenning í þjóðaratkvæðisgreiðslu.

1. Samkvæmt samningsmarkmiðum ESB Negotiation Framwork frá 2010 kemur eftirfarandi fram í grein 19 (http://ec.europa.eu/enlargement/pdf/iceland/st1222810_en.pdf):

In the period up to accession, Iceland will be required to progressively align its policies towards third countries and its positions within international organisations with the policies and positions adopted by the Union and its Member States.

Samkvæmt þessu ákvæði þá ber Íslandi að aðlaga utanríkisstefnu sína að stefnu ESB áður en að innlimun kemur. Samkvæmt þessu hefur Ísland ekki sjálfstæða utanríkisstefnu, óháð því hver niðurstaða þjóðaratkvæðis verður. Umbótahreyfingin vill því að upplýst verði um það hvort Ísland hafi, nú þegar, tekið ákvarðanir í utanríkismálum samkvæmt stefnu ESB.

1. Samkvæmt umboði Alþingis, þá á að bera niðurstöðu samninga undir almenning í þjóðaratkvæðagreiðslu. Hvort er skilningur ráðuneytisins og ríkisstjórnarinnar, að niðurstaða þjóðaratkvæðagreiðslunnar sé ráðgefandi eða bindandi.

Umbótahreyfingin óskar þess að þessum spurningum verði svarað innan 14 daga frá dagsetningu þessa bréfs. Hafi ekki borist svar innan þess tíma, þá verður litið svo á að viðræður Íslands og ESB séu aðlögunarviðræður þar sem Íslandi beri að uppfylla öll skilyrði aðildar áður en að aðild verður og að ríkisstjórn Íslands líti svo á að þjóðaratkvæði um samninginn aðeins ráðgefandi, enda ekki ástæða til annars þar sem Ísland verður hvort eð er búið að skuldbinda sig ESB áður en að þjóðaratkvæðagreiðslunni kemur.

Virðingarfyllst,

Jón Lárusson

formaður Umbótahreyfingarinnar

• Þetta er opið bréf og verður strax birt á heimasíðu félagsins www.umbot.org auk þess sem fjallað verður um það á blogsíðum og það sent fréttamiðlum. Bréfið er sent ráðuneytinu í tölvupósti á postur@utn.stjr.is auk þess sem frumrit er sent í almennum pósti.

Hér er hægt að kynna sér Umbótahreyfinguna nánar og vonandi sjá flestir sér fært að birta þetta á blogsvæðum sínum.

Nú er hamrað á því að við samþykkjum fyrirbærið Icesave III, vegna þess að þessi gjörningur er miklu betri en þeir sem á undan hafa komið. Vissulega er þessi betri, en hann er samt ekki góður. Munurinn á honum og þeim fyrri, er sá sami og að vera dauður eða steindauður. Maður er alveg jafn dauður fyrir.

Þetta ferli allt er þeim mun heimskara þar sem ekki er talinn lagalegur fótur fyrir þessum kröfum. Þegar það var ekki lengur svipan, þá var kastað framan í okkur einhverju sem hét "við berum siðferðislega ábyrgð" vegna þess að einhverjir Íslendingar voru að skúrkast út í heimi. Ef við eigum að bera siðferðislega ábyrgð á öllum fávitaskap Íslendinga í útlöndum, þá mun heldur betur verða sótt í budduna hjá okkur.

Núna er komin ný hótun, við fáum dóm. Ef þetta væri svona borðleggjandi fyrir Breta og Hollendinga, þá hefðu þeir farið í dómsmál fyrir löngu síðan. Þeir eru nefnilega ekkert vissir um að vinna. Hvorki ESB eða EFTA hafa lögsögu yfir okkur og því þyrftu Bretar og Hollendingar að fara með málið fyrir héraðsdóm Reykjavíkur og þar veit ég ekki til þess að þeir hafi neina sérstaka samúð.

Málið er einfallt við borgum ekki ótilneydd. Það er aðeins ein ástæða fyrir þessum aumingjaskap ríkisstjórnarinnar og hún er sú að Icesave I-III hefur verið notað sem lykill að ESB. Án Icesave, ekkert ESB og það vill ríkisstjórnin ekki. Ég hins vegar tel þetta vera ansi dýran verðmiða á inngöngu, sérstaklega þegar lunginn úr þjóðinn hefur engan sérstakan áhuga á að fara inn.

Ég bendi fólki á að skoða þetta mál vel. Þó þessi samningur sé betri, þá er hann samt slæmur. Það má ekki skoðan hann í samhengi við þann gamla, heldur verður fólk að meta hann einan og sér. Þá mun almenningur sjá að við erum jafn dauð fyrir hvort sem þessi eða fyrri hefðu verið samþykktir.

Og ef við erum jafn dauð fyrir, þá segi ég einfaldlega, tökum slaginn og berjumst!

	Áhættan af dómsmáli meiri
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Við stöndum frammi fyrir því að lífskjör hafa minnkað hér á landi og ekki virðist vera nein merki um að það sé einhver raunveruleg breyting þar á. Vegna þessa höfum við nokkur ákveðið að skrifa bréf til að fá á hreint ákveðin atriði.

Hér er bréf sem sent var í gær til Guðbjartar Hannessonar. Það eru margir sem vilja einmitt fá svör við þessu, ekki vegna forvitni, heldur vegna lífsviðurværis.

Ágæti, Guðbjartur Hannesson, velferðarráðherra.

Afrit sent á fjölmiðla.

En hvað með Reykjavíkurhöfn, er ekki alltaf fullt af herskipum þar á hverju ári. Ætti ekki að stoppa það líka, enda þau búin mun öflugri vopnabúnaði en flugvélarnar. Það væri samkvæmt þessu æskilegt að þessi skip leggðu að við Helguvík, enda sú höfn ekki inni í miðjum bæ. Þetta væri líka brilliant fyrir Suðurnesin þar sem skipin væru þá að borga hafnagjöld í þurfandi sveitarfélagi, ásamt því sem kostkaupin styrktu smásöluverslun í plássinu. Örar heimsóknir danskra varðskipa gætu auðveldlega byggt upp góðan grunn hjá þeim á Suðurnesjunum.

	Þjóðhöfðingjar á herþotum lendi í Keflavík
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Ég er harður fylgismaður þess að samfélagið sjálft framleiði það fjármagn sem þarf til að skiptast á þeim verðmætum sem framleidd eru innan samfélagsins. Ég tel það hreina fásinnu að eftirláta einkaaðilum þessa framleiðslu gegn greiðslu vaxta.

Það er almennt talið að samfélaginu sé ekki treystandi til að framleiða fjármagnið, því það muni leiða til óðaverðbólgu og því sé best að láta einkaaðila sjá um þetta, því þeir vita alltaf best. Þessu til stuðnings, þá er vísaði til þýsku verðbólgunnar fyrir seinni heimsstyrjöld.

Bent er á ofurframleiðslu þýska ríkisins á peningum sem hafi leitt til gífurlegrar verðbólgu. Þrengingarnar sem fylgdu í kjölfarið hafi svo verið eldsneytið sem fóðraði valdatöku nasista.

Vissulega er rétt að mikil verðbólga varð í Þýskalandi vegna offramleiðslu á fjármagni og var það eitt þeirra atriða sem leiddi til valdatöku nasista. Það er hins vegar einn grundvallar misskilningur í þessu öllu saman.

Árið 1967 kom út bókin "The Magic of Money" eftir Hjalmar Schacht, en hann var seðlabankastjóri þýska seðlabankans þegar peningaframleiðslan fór yfir strikið. Þar kemur fram að það var ekki þýska stjórnin sem stóð að framleiðslunni, heldur einkaaðilar.

Á þessum tíma var þýski seðlabankinn einkabanki og var peningaútgafan hluti af aðgerðum til "varnar" þýska markinu undan ágangi erlendra áhættufjárfesta. Það var því framleitt gífulegt magn fjármagns sem lagði þýskan efnahag í rúst, allt til hagsbóta fyrir erlenda fjárfesta.

Það voru því hinir "ábyrgu" einkaaðilar sem lögðu þýska efnahaginn á hliðina, ekki "óábyrg" hegðun ríkisins.

En hvers vegna minnast á þetta núna? Málið er að við erum að horfa upp á nákvæmlega sömu aðstæður eftir nokkra mánuði.

Samkvæmt fullyrðingum seðlabankastjóra, þá á að afnema gjaldeyrishöft um áramótin, enda búið að taka heljarinnar lán í erlendum gjaldeyri til að geta skipt út krónum fyrir útlendan pening.

Á sama tíma stöndum við frammi fyrir því að erlendir áhættufjárfestar, sem hafa verið með fasta peninga hér á landi, munu selja þær krónur og kaupa gjaldeyrir í staðinn. Það er því gífurleg hætta á að gjaldeyrisforðinn muni dragast verulega saman. Til viðbótar munu gjaldeyriskaupmenn skortselja krónuna og þá mun gengið falla enn frekar.

Þetta tvennt mun að öllum líkindum leiða til þess að gengið verði á gjaldeyrisforðann og við standa uppi með engan forða, en háar afborganir og vexti. 

Það er ekkert sem styður það að aflétta gjaldeyrishöft með öllu um áramót og hvað þá að setja krónuna á opinn markað.

Horfum til þýska fordæmisins og látum ekki áhættufjárfesta setja samfélagið á hliðina. Það er kominn tími til að ríkisstjórnin hætti að hlusta á hagsmunaðila, sem aðeins líta til persónulegs gróða, og fari að hlutast til þess að leysa hið raunverulega verkefni.

Það er kominn tími til að við sem samfélag tökum aftur til okkar peningaframleiðsluna, framleiðslu sem aldrei átti að gefa frá samfélaginu.

Aftökur er hægt að framkvæma á margan hátt, allt frá hnakkaskoti, sem tekur fljótt af og allt til þess að eyða mörgum dögum í verkið með kvalarfullum hætti.

Einhversstaðar þarna á milli erum við stödd með þetta samfélag okkar. Það er ótrúlegt til þess að hugsa að við skulum búa við það í dag að geta ekki sinnt þjónustu við hafið í kringum okkur. Við erum með eitt skip og eina þyrlu. Ekki bara eina þyrlu, heldur virðist vera bara ein áhöfn.

En hvernig stendur á þessu ástandi? Hvernig gátum við áður haldið úti þremur skipum, jafnvel fleiri í þorskatstríðunum? Hvernig gátum við yfir höfuð haft ráð á þeim? Hvert fara peningarnir?

Ein stærsta ástæðan fyrir þessu veseni öllu er það fjármálakerfi sem við búum við. Á meðan nýtt fjármagn kemur til okkar í formi skulda, þá mun vaxtakostnaðurinn ávallt verða til þess að við getum ekki veitt samfélaginu þá þjónustu sem það á skilið.

Aukin hagsæld leiðir til þess að meira fjármagn þarf að fara í umferð. Þegar við svo búum við kerfi þar sem fjármagn verður bara til við skuldsetningu, þá leiðir aukin hagsæld óhjákvæmileg til aukinnar skuldsetningar. Þetta er fáránleg staðreynd, en staðreynd engu að síður. Þessi aukna skuldsetning leiðir svo til aukins vaxtakostnaðar, þannig að samfélagið getur minna og minna gert á meðan fjármálakerfið tútnar út. Fáránleikinn verður svo sífellt meiri þegar lánin eru tekin erlendis og allur vaxtakostnaðurinn fer úr landi með tilheyrandi samdrætti á innflutningi.

Núverandi fjármálastefna MUN leiða til dauða þessa samfélags. Þetta er ekki spurning um hvort heldur hvenær.

Hins vegar er til val og það er skylda okkar að ræða það val, afkomendum okkar til heilla. Hér er fyrirlestur sem ég hélt um fáránleika fjármálakerfisins og mæli ég með því að þeir sem ekki hafi séð hann geri það.

	Sóttu tvo menn út á sjó í nótt
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt

Það er alveg ótrúlegt hvað þetta fyrirbæri sem við köllum pening, er að valda miklum vandræðum. Þetta er sérstaklega kaldhæðnislegt þegar litið er til þess að peningarnir sjálfir eru í eðli sínu verðlausir, eða alla vega verð litlir.

Peningar eru og munu alltaf vera, ávísun á verðmæti. En í samfélög manna, því þetta er ekki sér íslenskt fyrirbæri þetta fjármálakerfi, hafa afsalað sér framleiðslu fjármagns til einstaklinga sem keyrðir eru áfram af græðgi. Það er ekkert að því að fólk auðgist í viðskiptum, en spurningin er hvort lotterý sem spilar með líf fólks eigi rétt á sér.

Það er alveg ótrúleg heimska samfélaganna að hafa afsalað sér þessum rétti til handa einstaklinum, í stað þess að samfélagið sjái sjálft um fjármagnsframleiðsluna samfélaginu til hagsbóta. Það er einu sinni þannig að við höfum sett upp samfélagið þannig að peningar eru notaðir til að skiptast á verðmætum og því nauðsynlegir samfélaginu. Að samfélagið afsali sér svo framleiðslunni er þá bara rugl.

Peningar eru nauðsynlegir fyrir samfélagið og samfélag sem hefur afsalað sér peningaframleiðslunni til einstaklinganna mun því alltaf verða háð þeim einstaklingum. Þetta verður til þess að þeir aðilar sem fara með stjórn samfélaganna munu ávallt taka hagsmuni peningaframleiðandanna framyfir hagsmuni samfélagsins sjálfs.

Sífellt kemur betur og betur í ljós að við vorum ekki ábyrg varðandi Icesave, en hangið er á einhverju sem kallast jafnræðisregla og við þvinguð með henni til að borga. Vísað er til ákvörðunar sem tekin var í upplausnarástandi þegar bankarnir voru að falla og eftir að Bretar höfðu tekið okkur í gíslingu með hryðjuverkalögnum og ekki hjálpar að þetta var allt gert eftir ráðleggingar frá útlendingum, eftir því sem manni skilst.

Ef þessi ábyrgð er tilkominn vegna yfirlýsingar sem meðal annars er afleiðing ákvörðunar breskra ráðamanna, þá er eðlilegt að þessir hlutir séu ræddir í samhengi og afleiðingar ákvörðunar Breta tekin með í reikninginn. Það er ekki eðlilegt að sú ákvörðun sé fjarlægð úr formúlunni samkvæmt kröfu Breta.

Svo er líka áhugavert að hugsa til þessarar jafnræðisreglu þegar litið er til deilna íbúa á eyjunni Mön við breska stjórnkerfið, þar sem Bretar hafa ábyrgst innistæður breskra íbúa í skoskum banka, en íbúar Mön fá ekkert. Skýringin, íbúarnir á Mön hafa ekki borgað skatta til Bretlands. Hvað borguðu margi Icesave reikningseigendur skatt til Íslands?

Það er ósköp einfaldlega verið að koma okkur í fjárhagslega vandræði til að auðvelda ásókn í auðlindir okkar. Þetta er aðferð sem notuð hefur verið út um allan heim og virkað vel, enda segir enginn neitt.

Mæli til þess að fólk horfi á þennan fyrirlestur um fjármálakerfið.

Það er kominn tími til að stjórnendur þessa lands fari að átta sig á eðli peninga og taki STRAX yfir peningaframleiðsluna á samfélagslegum forsendum, en láti hana ekki liggja hjá erlendum einkaaðilum. Þetta er einfaldlega spurningin um það hvort við ætlum að búa við mannsæmandi kjör á þessu landi eða ekki.

	Icesave er skaðabótamál
Ábyrgðarmaður færslu Tilkynna um óviðeigandi tengingu við frétt