Afléttum umsátrinu

Það er alveg ótrúlegt hvað er að gerast í þessu þjóðfélagi í dag. Þegar heimilin, stoðir samfélagsins, eru að falla hvert af öðru, þá keyrir hin nýja ríkistjórn einhverja ESB rútu á flússandi fartinni áfram algerlega tilfinningalaus hverjum það veldur skaða í ferlinu. Það tekur alltaf eitt til tvö ár að semja okkur inn í bandalagið, ef við erum mjög heppin, en heimilin þurfa hjálp núna strax. ESB aðild ætti ekki að vera efst á dagskrá og skipta mestu máli, eins og augljóslega hefur verið í viðræðum stjórnarflokkana.

Lítum á þetta frá öðrum sjónarhóli. Ímyndum okkur að við séum á gangi og göngufélaginn fær aðsvif og fellur til jarðar í hjartastoppi. Hvað gerum við, við hringjum í 112 að sjálfsögðu og hvað svo. Þætti það eðlileg hegðun að við bara horfðum á félagann með krosslagðar hendur meðan við biðum eftir sjúkrabílnum. Nei, við förum strax að hnoða viðkomandi og veitum honum fyrstu hjálp.

Það er þessi fyrstahjálp sem þarf að veita heimilunum í landinu. ESB gæti kannski hjálpað eitthvað, einhverntíman í framtíðinni, en ESB umræða er ekki eitthvað sem við eigum að eyða tímanum í núna. Auk þess velti ég fyrir mér hvaða hjálp við eigum að fá frá ESB, því að til þess að komast þar inn og fá að taka upp euro, þá þurfum við að vera búin að laga allt efnahagslífið. Þannig að til þess að ESB hjálpi, þá þurfum við að vera búin að hjálpa okkur sjálf. Þetta er svona svipað og vera með hausverk og fá panodil, sem við hins vegar getum ekki notað fyrr en hausverkurinn er farinn. Til hvers þá að taka inn panodilið?

Þessi aðgerðaáætlun sem hrinda á í framkvæmd er móðgun við almenning. Þetta er eingöngu aðgerðaráætlun til þess að komast inn í ESB og euro upptöku. Við erum hér að horfa á ríkistjórn sem ætlar sér ekki að vinna að hag almennings, heldur vinna að leið að kjötkötlum ESB. ESB aðild getur og mun hugnast sumum landsmanna, en þessir sumir eru ekki almenningur. Til dæmis má nú spyrja sig hvernig þessi ríkistjórn ætlar að ná 2,5% verðbólgumarkmiði, þegar ekki tókst að ná því markmiði þegar það var eina markmið seðlabankans. Við komum ekki til með að klára inngönguna fyrr en eftir um tvö ár og síðan líða um fimm ár í euro upptöku, ef við erum heppin. Getur almenningur beðið svo lengi eftir því að ástandið batni hérna.

Samfylkingin mun, ásamt öðrum ESB sinnum halda því fram að bara við það eitt að hefja viðræður, muni traust alheimsins aukast svo á okkur að gjaldeyrir muni fljóta inn í landið í formi erlendrar fjárfestingar, að öllum okkar áhyggjum muni verða varpað út í hafsauga. Bara það að hefja viðræður muni breyta öllu. ... bara smá pæling ... Ef það að hefja viðræður er svona rosalega flott, afhverju eru fulltrúar alheimsins ekki á fullu að dæla pening inn í írskan og spænskan efnahag, þeir eru jú nú þegar inni??? Er fólk virkilega að halda það að fjárfestar vilji frekar fjárfesta hjá vonabís, heldur en þeim sem þegar eru komnir í klúbbinn. Írar hafa hafa ekki staðið frammi fyrir auknu fjármagni, heldur öfugt, erlend fyrirtæki hafa verið að loka starfssemi sinni í landinu með tilheyrandi atvinnuleysisaukningu.

ESB er ekki lausnin á núverandi ástandi efnahagsmála. Við þurfum að leysa okkar mál sjálf á okkar eigin forsendum. Við getum ekki beðið eftir því að aðrir leysi þau kannski fyrir okkur einhverntíma á næstu tveimur árum.

Jóhanna sagðist ætla að slá skjaldborg um heimilin í landinu, skildirnir eru komnir upp í kringum heimilin, en þeir snúa bara öfugt. Það er ekki búið að reisa skjaldborg um heimilin, heimilin hafa verið lokuð í umsátri, umsátri sem mun standa þar til almenningur hefur brotnað niður og gengið að skilmálum herstjórans, eða þá að almenningur sæki út og brjóti umsátrið á bak aftur.

Almenningur verður að átta sig á því að íslensk framtíð liggur í íslenskum forsendum. Okkar forsendum.

Atvinnuleysi verði undir 8% fyrir lok árs 2010

Athugasemdir

[Axel Þór Kolbeinsson, 5.5.2009 kl. 23:11]

Manni finnst eins og það sé byrjað á vitlausum enda.  Mesta áherslu ætti að leggja á að ná niður atvinnuleysinu, þó það kost hærri verðbólgu og halla á ríkisfjármálum í aðeins lengri tíma.  Ég vil frekar búa við 2% atvinnuleysi og 20% verðbólgu en 20% atvinnuleysi og 2% verðbólgu.

[Jón Lárusson, 5.5.2009 kl. 23:14]

Eins og ég hef minnst á áður, þá er það bara þannig að fyrirtækin lifa ekki án fólksins, en fólkið getur lifað án fyrirtækjanna. Það skiptir mestu að hjálpa einstaklingunum, almenningi því það leiðir til aukningar hjá fyrirtækjunum. Hver er tilgangurinn að dæla peningum í fyrirtæki, ef enginn verslar við þau hvort eð er?

Ég er alveg sammála Axel, það er betra að hafa vinnu og kaupa dýrt, en að hafa ekki vinnu og geta ekki keypt ódýrt.

[Sigurður Sigurðsson (IP-tala skráð) 6.5.2009 kl. 02:06]

Þetta síðasta hjá Jóni er einhver undarlegasta hundalógig sem ég hef nokkru sinni heyrt. Fólk og fyrirtæki eru samtvinnuð og geta ekki án hvors annarrs verið. Traustara atvinnulíf þýðir væntanlega fleiri störf, sem leiðir af sér meiri neyslu í samfélaginu og hærri tekjur ríkissjóðs. Við erum núna af fara i þveröfuga átt inn í verðhjöðun sem leiðir af sér stöðnun og lækkandi tekjur ríkissjóðs. Fólk þarfnast öflugs atvinnulíf á sama hátt og atvinnulífið þrífst á öflugu mannlífi.

[Jón Lárusson, 6.5.2009 kl. 08:06]

Auðvitað þarf fólk vinnu. Hins vegar er það nú svo að fólk getur lifað í umhverfi þar sem engin fyrirtæki eru. Fyrirtækin geta hins vegar ekki lifað í umhverfi án fólks. Það er ekki þar með sagt að ég sé á móti fyrirtækjum og vilji þau burtu. Öflugt atvinnulíf eykur náttúrulega gæði þeirra sem búa við það. Ég er hins vegar að reyna að koma því til skila, að það þýðir ekki að beina allri athyglinni að fyrirtækjunum og láta einstaklingana sitja á hakanum. Ef það er bara hægt að hjálpa öðrum hópnum, þá á að hjálpa einstaklingunum og í raun leggja mestu áhersluna á það.

Hundalógik eða ekki, þá er það bara þannig að samfélagið verður aldrei sterkara en einstaklingarnir sem byggja það og það hefur ekkert með fyrirtækin að gera. Að bíða með aðgerðir til hjálpar einstaklingunum skaðar bara samfélagið.