Og lífið heldur áfram í hring.

Það hefur verið áhugavert að hlusta á þessa umræðu um "vandamálið" í Miðbænum. Allir eru nú komnir í fréttir og er þetta eitthvert besta "15 minutes of fame" dæmið sem er í gangi í dag. Allir geta grætt á þessu.

En það er ekki eins og þetta sé eitthvað nýtt. Ég er nú aðeins komin við aldur og hef því ferðast hringinn í umræðunni. Í kringum 1980 var Hallærisplanið, þar sem nú er að finna Ingólfstorg, einhver hættulegasti staður á jarðkringlunni. Það voru fréttir á hverjum degi, sem voru allar á einn veg. Ekki fara niður í bæ, það gæti kostað þig lífið. Það hefur alltaf verið "ástand" í Miðbænum og mun alltaf verða, nema menn geri eitthvað sem ekki hefur verið gert áður.

Ég spurði félaga minn um helgina hvort hann gæti endurtekið skemmtanaferlið sitt nú, sem hann stundaði áður. Hann gæti þrætt staðina, en það myndi ekki leiða hann í skemmtanir heldur húsgagnaverslun, hreinlætisvöruverslun, Kvennaspa og bíó. Það var nefnilega þannig að í þá tíð, að skemmtistaðirnir voru ekki í Miðbænum, heldur var Hollý í Ármúlanum, Sigtún við Suðurlandsveg, Klúbburinn í Borgartúninu og Broadway síðan upp í Breiðholti. Óðal var eini staðurinn sem eitthvað hafði að segja í Miðbænum, fyrir utan kannski Hressó sem ekki vissi hvort hann vildi vera kaffihús eða skemmtistaður.

það leysir engan "miðbæjarvanda" að loka klukkan tvö á nóttinni og flytja allt í úthverfin. Þetta miðbæjardæmi hefur verið í gangi svo áratugum skiptir og verður svo áfram, nema lokað verði á umferð annarra en íbúa á svæðið.

Þetta er bara hluti af umgjörðinni. Hótelin, veitingastaðirnir, kaffihúsin og pöbbarnir draga að sér lífið. Lífið í Miðbænum er háð þessum þáttum. Miðbær sem stílar inn á íbúa og skemmtistaða hreint svæði verðu álíka lifandi og efra Breiðholtið.

Ég ætla ekki að gera lítið úr kvörtunum íbúanna, þeir eiga eflaust erfitt með svefn. En fólk sem flutt hefur í Miðbæinn síðustu 30 ár mátti vita að það yrði erfitt um svefn. Þetta er svona eins og fólkið sem flutt hefur í Skerjafjörðinn síðustu 60 ár og fer svo að kvarta undan flugumferð. Þetta voru fasta í formúlunni sem voru þekktir. Auðvitað eru til einstaklingar sem búið hafa í Miðbænum frá því að lækurinn var og hét, en þeir eru í minnihluta. Flestir eru fluttir síðar.

Eitt dæmið í þessu er til dæmis einstaklingur sem keypti sér "fixer-upper" í Miðbænum. Húsið var staðsett við hliðina á skemmtistað og í einni aðal umferðaæðinni fyrir gangandi sem ætluðu vestur í bæ. Fyrstu helgina sem viðkomandi svaf í húsinu, eða ætlaði að sofa í húsinu, kom honum ekki dúr á auga. Hann kvartaði náttúrulega stóran yfir þessu og heimtaði að lögreglan skakkaði leikinn. Þessi einstaklingur mátti vita að hverju hann gekk. Vettvangsskoðun ekki nema um tvær helgar, hefðu átt að sýna svo ekki var um villst að aldrei yrði friður í kringum húsið um helgar.

Miðbærinn er lifandi og það verður bara að taka því. Það er ekki bæði haldið og sleppt. Þeir sem vilja búa í lifandi miðbæ verða að átta sig á því að því fylgja kostir og gallar. Ég til dæmis vill ekki búa í partytown og þess vegna bý ég ekki í Miðbænum. Þeir sem velja kyrð og barnvænt umhverfi flytja í úthverfin, en ef dreifa á skemmtistöðunum um allt, hvert eiga þeir þá að flytja?

Afgreiðslutími verði tekinn til umræðu