Samdrátturinn eðlilegur

Það ætti ekki að koma nokkrum á óvart að það sé samdráttur í þjóðarframleiðslu. Það er einfaldlega þannig að fjármagn í umferð og verðmæti í samfélaginu leita jafnvægis. Þegar mikið er af fjármagni, verður þennsla þar sem verðmætin eru að sækja í að jafna bilið. Þegar svo fjármagninu er kippt úr umferð eins og nú er, þá dregur úr framleiðslu þar sem framleiðslan leitar leiða til að aðlagast fjármagninu í umferð.

Samdrátturinn þýðir bara að það er framleitt minna í ár en á því síðasta, ekki að það sé einhver katastroffa framundan. Samdráttur þýðir ekki heldur að ekkert sé framleitt. Það hefur verið mikil þennsla í þjóðfélaginu og því eðlilegt að hún minnki eitthvað, sérstaklega með minna framboði á fjármagni.

Við þurfum að ná okkur á rétta braut og það er eðlilegast að gera það með því að draga úr spennunni. Við leysum engin vandamál með því að dæla inn lánsfé, það ýtir bara undir vitleysuna.

Ég tel eðlilegast að við hættum við að taka lán til að "redda" ástandinu og lítum til þess að jafna fjármagn í umferð og verðmætaframleiðslu. Við eigum að semja um þau lán sem eru að falla á gjalddaga og gera nýja greiðslusamninga. Það er lánveitandanum mun hagstæðara að gera samning um greiðslu síðar, en að fá ekkert núna. Síðan látum við viðskiptajöfnuðinn byggja upp styrk hægt og bítandi, en það leiðir til sterkari framtíðar.

Við verðum að horfa til fram í tímann, en forðast skyndilausnir. Það lagar ekkert þynnkuna að fá sér snafs, hún kemur bara síðar. Í núverandi ástandi er hæg en stöðug bæting það sem við þurfum á að halda.

Reynum að ná áttum og látum ekki hagfræðihugtök sem engu raunverulegu máli skipta, koma okkur úr jafnvægi.

Samdrátturinn var 6,5%

Athugasemdir

[Ingolf (IP-tala skráð) 5.3.2010 kl. 11:18]

Þetta er kjarni málsins. Hagfræðibólan er sprúngin, blásum ekki upp hana til hins verra. Þetta á vel við Krónan

[Júlíus Björnsson, 5.3.2010 kl. 21:16]

Eitt er víst að verðmætaaukning [per haus] á framleiðslu og þjónustu til gjaldeyrisföflunnar borgar sig. Þvi meira sem almenningur getur keyptum keypt af sambærilegi vöru og þjónustu tryggir verð og sölu okkar útflutnings til innflutningslandanna allavega.

Hinsvegar getu við ekki grætt á þroskuð þjóðum í fjármálaviðskiptum, og með því að viðurkenna það og skera þann geira niður um 80% innlands þá líður ekki langur tími þangað til að greitt verður fyrir fram. 

Fjárfestingar til að tryggja lánsviðskipti er ekki merki þroska heldur heimsku eða afætu hugsunarhátt kostnaðarsamra milliliða.

Skera niður óarðbæra til langframa þjóðarframleiðslu er þroski.

[Jón Lárusson, 6.3.2010 kl. 17:56]

Verðmætin eru fólgin í framleiðslunni, ekki peningunum. Peningar taka sér verðmæti þeirra undirliggjandi verðmæta sem þeir eru notaðir í skiptum fyrir, ekkert annað.

Við getum náð okkur út úr þessu ástandi, en til þess þurfum við að horfa til langtímalausna, ekki skammtímalausna.

Vandræði okkar liggja í ofurskuldsetningu og því mun aukin skuldsetning ekki leysa neitt.

[Júlíus Björnsson, 6.3.2010 kl. 19:35]

Heyr! Sá hluti þjóðarframleiðslunnar sem fer 1. flokksmarkað almennings. Ekki afætu þjónustukostnaðurinn sem er alltaf talin með síðustu ? 30 ár? .