Hvernig gerast góðir hlutir?

Hvernig gerast góðir hlutir? Gerast þeir með því að stofna nefndir sem ræða um allt og ekki neitt, eða gerast þeir við það að fólk rísi upp og vinnur þau verk sem þarf að vinna.

Ekki misskilja mig. Ég er rosa glaður fyrir hönd Dags að hann skuli vera kominn með vinnu til 2020 og veit að hann verður búinn að redda einhverju öðru þegar sá tími er liðinn. En samt.

Við stöndum frammi fyrir miklu verki. Þetta er ekki óvinnandi verk, en það vinnur sig ekki sjálft, sama hvað ríkisstjórnin reynir að fullvissa sjálfa sig um það. Við verðum aldrei "samkeppnishæf" ef við vinnum ekki í því að byggja hér upp samfélag þar sem einstaklingarnir lifa við hagsæld. Núverandi ríkisstjórn virðist ekki vera að ná þessu. Hvort ástæðan sé sú að hún hafi bara verið plötuð til að trúa þessu, veit ég ekki, en hún er ekki að gera neitt sem vinnur að hag samfélagsins.

Steingrímur Joð hefur sagt að ástandið hér sé líkt og ef um hefði verið að ræða náttúruhamfarir, í líkingu við jarðskjálfta eða eldgos. Svona til að það sé á hreinu, þá er það ekki svo. Í náttúruhamförum verður eigna og verðmætatjóna. Hér hefur ekki orðið neitt slíkt. Öll verðmæti eru óskemmd, þ.e. raunveruleg verðmæti. Við höfum vissulega orðið fyrir fjárhagstjóni, en það er eitthvað sem lítið mál er að laga. Nú kvá líklegast margir við og segja þetta vera helbert bull. Fjárhagslegt "tjón" sé mikið og við lögum það ekki bara sí sona. Ég vil hins vegar halda öðrum fram.

Peningar eru í eðli sínu verðlausir. Ég hef sagt þetta áður og mun halda því áfram. Þeir eru verðlausir. Þeir eru hins vegar ávísun á verðmæti sem samfélagið skapar og hafa í raun aðeins það eina verk að auðvelda skipti á þeim verðmætum. Ef við rífum peningaseðil, hvort sem það væri einnar krónu seðill eða milljónaseðill, þá hefur ekkert tjón orðið. Hin undirliggjandi verðmæti eru enn til staðar. Auðvitað get ég ekki fengið verðmæti í staðinn, en þetta eru samt bara pappírssnepplar. Svo lengi sem við höldum annað, þá mun okkur ekki takast að laga ástandið hér á landi.

Þar sem peningar hafa aðeins það eina hlutverk að auðvelda skipti á verðmætum, þá verða þeir að vera á hreyfingu. Að ríkið skuli dæla þeim í banka, sem svo liggja á þeim er út í hött. Það þarf að koma fjármagninu til fólksins, stoðarinnar í samfélaginu. Fólkið sér nefnilega um að halda peningunum á hreyfingu og þar með virkni hagkerfisins. En hvernig á að koma þessum pening til fólksins?

Vandi okkar í dag liggur í því að við tókum of mikið af erlendum lánum. Því liggur lausnin ekki í að taka meiri erlend lán. Við þurfum að hætta að taka lán. Það er aðeins eitt vandamál við þessa hugsun, þegar við horfum á núverandi kerfi. Núverandi kerfi lifir á lántökum og sparnaður drepur það. Þess vegna þurfum við að breyta um kerfi. Það að núverandi kerfi skuli vera í slíku lamasessi sem það er, einfaldar mjög þessa ákvörðun.

Það eina sem hafa verður í huga þegar litið er til fjármagns, er að jafnvægi sé á milli fjármagns og þeirra verðmæta sem eru í samfélaginu. Of mikið fjármagn leiðir til þennslu og of lítið til samdráttar. Það sem ríkið á að gera er að halda utan um þau verðmæti sem eru í samfélaginu og það fjármagn sem er til staðar og sjá til þess að bæta reglulega við því fjármagni sem upp á vantar. Þetta fjármagn á að fara út í hagkerfið á þann hátt að ríkið tekur helminginn til að fjármagna samneysluna og hinn hlutinn skiptist jafnt á alla þegna samfélagsins. Þeir fá einu sinni á ári, upphæð greidda inn á bankareikning. Þetta gæti verið smávægileg upphæð eða há, allt eftir hversu mikil verðmæta aukning er í samfélaginu. Ég geri mér vonir um að þetta gæti verið milljón á haus, eða fjórar milljónir á fjögurra manna fjölskyldu.

Dreifing sem þessi gerði það að verkum að fólk fengi nýtt fjármagn, fjármagn sem verður að koma út í samfélagið, í formi eignar en ekki skuldar.

Ef við tökum upp þetta nýja fyrirkomulag, þá mun hagsæld aukast og "samkeppnishæfni" landsins batna. Svo er aftur á móti spurning af hverju við eigum að hoppa í einhvern sandkassa og fara í keppni við önnur lönd. Er ekki markmiðið að hafa það gott á okkar eigin forsendum?

Ísland verði eitt af samkeppnishæfustu ríkjum heims

Athugasemdir

[Villi Asgeirsson, 25.9.2009 kl. 11:42]

Góð færsla. Við erum svo föst í gamla kerfinu að við gleymum því hvað peningar eru.

Þetta var gullkorn: "Svo er aftur á móti spurning af hverju við eigum að hoppa í einhvern sandkassa og fara í keppni við önnur lönd. Er ekki markmiðið að hafa það gott á okkar eigin forsendum?"

[Jón Lárusson, 25.9.2009 kl. 12:01]

Við erum svolítið búin að missa sjónar af því sem raunverulega skiptir máli. Það er gífurleg pressa á allt og alla að vera alltaf í einhverri keppni. Við eigum að hætta þessum rollu hætti, það er að vera alltaf að eltast við einhverja "forustusauði" og skapa okkur framtíð á okkar eigin forsendum. Þetta á við um okkur bæði sem einstaklinga og samfélag.

Öll þessi pressa sem sett er á einstaklingana leiðir bara til þess að fólki líður illa. Svo er haldið uppi hugmyndafræði um einhver verðmæti fjármagnsins, eitthvað sem dregur athyglina frá því sem raunverulega skiptir máli. Við verðum aldrei almenninlega frjáls fyrr en við áttum okkur á hvað raunverulega skiptir máli, og það eru ekki peningarnir þó svo að þeir hafi sínu hlutverki að gegna í samfélaginu.