Tökum málin í eigin hendur

Það er augljóst að ríkistjórnin þarf að skipta um nafn, því hún augljósalega stjórnar ekki ríkinu. Samkvæmt direktívi landsstjórans, þá eigum við að byggja upp gjaldeyrisforða, en hvernig er það gert? Jú við eigum að fá lán (loksins þegar hann vill gefa okkur það) hjá IMF og öðrum útlendingum á háum vöxtum og geyma þau í bandarískum bönkum á lágum vöxtum. Meikar rosalegt sens. Hvaða hálviti sem er áttar sig á því að ef hann tekur yfirdráttarlán á 20% vöxtum og leggur það inn á bankareikning með 10% vöxtum, þá er hann í mínus um 10%. Ef hann svo gerir ekkert með þetta yfirdráttarlán þá éta vextirnir upp höfuðstólinn og ekkert stendur eftir nema skuldin ein. Allur "styrkur" í varaforðanum er fyrir bí. Það er ósköp einfallt, ráðleggingar IMF eru okkur til bölvunar og því á að hausa landstjórann og senda heim. Ef við förum að vilja IMF munum við verða háð erlendum ríkjum og stofnunum um aldur og ævi, en við það hverfa allir möguleikar okkar á sjálfstæðri tilveru. Það er bara einfaldlega þannig að ef við höfum ekki forsjá með fjármálum okkar, höfum við ekki forsjá okkar sjálfra. Það er aðeins ein leið til að byggja upp einhvern varaforða á gjaldeyri, en það er að selja til útlanda meira en við flytjum inn til eigin neyslu. Styrkjum innlendan iðnað og leyfum IMF og útlendingunum að eiga lánin sín.

Svo er það þessi síbylja um að bjarga bönkunum. Ég hélt að fólk væri farið að átta sig á því að þeir og kerfið sem þeir byggja á, er akkúrat rótin að vanda okkar í dag. Ef við ætlum að losa okkur úr þessum vandræðum, þá þurfum við að vinna á rótinni, ekki lagfæra afleiðingar. Að fá sér sjúss gegn þynnku er ekki lausn á þynnkunni, hún kemur alltaf um síðir aftur. Ef við viljum losna við þynnkuna, þá verðum við að breyta drykkjarvenjunum.

Ég hlustaði á Bjarna og Árna Þór í Kastljósinu í gær og kom þar mér ekkert á óvart. Ekkert kom neitt að viti frá þeim þar sem þeir voru ótrúlega sammála um að viðhalda því gamla undir fagurgala um aukið eftirlit. Árni Þór bullaði meira segja um breytt kerfi, gömlu bankarnir væru búnir að vera og nýju bankarnir myndu taka við og þá myndi allt lagast. Hann er bara ekki að átta sig á því að það er ekki verið að breyta neinu. Það eru bara að koma nýjir bankar til að taka við kyndlinum af þeim gömlu. Ekkert mun breytast nema kerfinu sjálfu verði breytt, en með því að stofna bara nýja banka mun kerfið ekki breytast. Við munum þurfa að horfa upp á annað efnhagsástand eftir einhver 10 - 15 ár. Það er mál að fólk vakni, sérstaklega þeir sem eiga að sjá um að reka sjoppuna fyrir okkur.

Öll þessi undanlátssemi við útlendinga mun ekki leiða okkur til farsældar, hún mun leiða okkur til glötunar.

Hvað er til ráða
Auðvitað getur maður gagnrýnt og gagnrýnt án þess að koma með neitt í staðinn. Ég hef hins vegar verið að reyna að opna augu fólks fyrir valkostinum sem ég tel að við stöndum frammi fyrir. Í mínum huga er það kerfið sjálft sem er rótin að þessum vanda. Við búum við kerfi þar sem öll hagsæld í þjóðfélaginu er afhent almenningi í formi lána sem við þurfum að borga bönkunum til baka með vöxtum. Þetta getur aldrei gengið upp til lengdar og mun óhjákvæmilega leiða til eignaupptöku hjá almenningi og fyrirtækjum. Í grunninn búum við við kerfi sem leitast við að skuldsetja einstaklinga, fyrirtæki og ríki, en þetta leiðir til þess að sífellt færri hafa möguleika á að lifa sómasamlegu lífi. Lausnin liggur í því að skipta um kerfi og taka upp kerfi sem leitast við að auka eignastöðu með aukinni hagsæld. Það kerfi er til og við þurfum bara að sýna hugrekki og taka það upp. Það mun vekja andúð og neikvæð viðbrögð frá landstjóranum, en það er eðlilegt vegna þess að ef við tökum þetta kerfi upp, þá mun hann ekki geta klárað verkið sem fellst í eignarupptökunni hjá okkur (efist einhver um vitleysuna í ráðleggingunum, þá mæli ég með því að viðkomandi fari á YouTube og fletti upp argentina 2001). Ótti IMF og félag þeirra verður náttúrulega enn meiri þegar umheimurinn áttar sig á því hvað við erum að gera, en það mun ekki líða langur tími áður en almenningur um allan heim mun átta sig á vitleysunni sem er líka í gangi hjá þeim. Okkar vandi er nefnilega alþjóðlegur.

"Gamla" kerfið
Peningar hafa bara einn tilgang og hann er að auðvelda skipti á verðmætum. Með aukinni verðmætasköpun í þjóðfélaginu þarf að auka fjármagn í umferð. Ég nota orðið fjármagn vegna þess að peningar þ.e. seðlar og mynt, er ekki nema örlítið brot af því fjármagni sem er í umferð (uþb. 5 - 10%). Restin af fjármagninu sem er í umferð kemur til okkar frá bönkunum. Það er nefnilega þannig að bankar búa til pening, en það er þannig að með 10% bindiskyldu getur bankinn tekið 1.000 krónur í innlegg, en lánað 9.000 krónur. Bankar hreinlega búa til pening og það er til fjöldinn allur af vitnisburði erlendra bankamanna á netinu sem styður þetta. Margir halda það að með því að allir tækju upp sparnað og borguðu upp skuldir sínar, þá myndum við búa við hagsælla þjóðfélag. Þetta gæti ekki verið meira rangt. Kerfið sem við búum við, sér til þess að með auknum sparnaði fólks, dregur úr hagsæld þjóðfélagsins. Það er nefnilega þannig að ef ekki er til fjármagn til að hjálpa okkur til að skiptast á verðmætum sem samfélagið skapar, þá verður engin hagsæld heldur kreppa. Það er nefnilega þannig að ef of mikið af fjármagni er í umferð (2007 dæmi) þá verður þensla og verðbólga, en við það að of lítið af fjármagni er í umferð, þá verður samdráttur (2009 dæmi). Sparnaður í núverandi kerfi leiðir sjálfkrafa af sér minna fjármagn og þar af leiðandi samdrátt.

Lausnin - nýtt kerfi
Afhverju eiga bankarnir að búa til fjármagnið sem vantar uppá og lána almenningi, þ.e. þeim sem bönkunum eru þóknanlegir, með vöxtum? Væri ekki réttara að ríkið sæji um að búa til það fjármagn sem uppá vantar og skipta því jafnt á milli allra þegna samfélagsins.

"Þetta er bara kommúnismi", "Enn ein patentlausnin", "Bull og jútópíu lausn", "Það er ekki hægt að gefa fólki pening". Þetta er allt viðbrögð sem búast má við, en til að byrja með þá er þetta ekki kommúnismi, hann byggir á því að taka frá einum til að gefa öðrum sem kerfinu er þóknanlegir. Patentlausn er náttúrulega bara frasi sem notaður er til að reyna að lítillækka þá sem koma með eitthvað sem andstæðingarnir hafa ekki nein svör við. Svo kemur það sem mér finnst skemmtilegast, þetta með jútópíuna, afhverju er allt sem leiðir til betra lífs afskrifað sem bull og einhver fantasía? Er einhversstaðar meitlað í stein að lífið verði að vera erfitt og við misnotuð í tíma og ótíma? Það eru til fullt af góðum lausnum, við þurfum bara að hafa hugrekkið til að taka þær upp og hafna gömlum kreddum sem okkur hafa verið innrættar til þess eins að við fáum ekki það sem við eigum rétt á. Og það er hægt að gefa fólki pening, lánabók Kaupþings sýnir okkur það.

Ég vil sjá eftirfarandi kerfi sem sér um að stjórna fjármagni í umferð. Seðlabankinn (í breyttri mynd) sér um að halda utanum upplýsingar um þau verðmæti sem til eru í samfélaginu og þá verðmætaaukningu sem verður á hverjum tíma t.d. einu sinni á ári. Í eðlilegu umhverfi verður alltaf til aukning á verðmætum, jafnvel þó ekki sé hagvöxtur á milli ára. Ef árið 1 er verðmætaframleiðsla 100 og árið tvö aftur verðmætaframleiðsla að verðmæti 100, þá hefur ekki orðið hagvöxtur á milli ár, en verðmæti hafa samt aukist um 100 og því þarf nýtt fjármagn í umferð.

Í staðin fyrir að láta banka, sem stjórnast af græðgi, skaffa okkur þetta nýja fármagn í formi skuldar sem greiða þarf vexti af, þá sér ríkið um að reikna út nákvæmlega það magn fjármagns sem vantar. Þessu fjármagni er svo skipt þannig að ríkið tekur 50% af því til að borga fyrir samneysluna (sjúkrahús, skóla osfrv.), en hinum 50% er skipt jafnt á millir allra þegna samfélagsins. Ef einhver telur það ógerlegt, þá er það ekki svo. Við fáum á hverju ári endurgreiðslur frá ríkinu og ekki er neitt vesen að koma þeim til skila. Bankarnir framleiða fjármagn með einföldum bókhaldsfærslum og því er ekkert vandamál fyrir ríkið að gera slíkt hið sama.

Við getum hugsað okkur þennan pening sem arð af framleiðslu samfélagsins, svo kallaðan samfélagslegan arð. Það er talið eðliegt að hluthafar fái arð af rekstri þeirra fyrirtækja sem þeir eru hluthafar í, alveg óháð því hvort þeir hafi lagt einhverja vinnu til rekstursins eða ekki. Þetta fjármagn sem yrði greitt út á rætur sínar að rekja til verðmætasköpunar í samfélaginu, verðmætasköpunar sem byggir á arfleið kynslóðanna og nýtingu sameiginlegra auðlinda. Það er í raun bara réttlætismál að allir fái arð af þeim auð.

Þetta kerfi myndi leiða til þess með tímanum að öll lán hyrfu þar sem fólk þyrfti ekki að fjármagn neyslu með lánum, auk þess sem þetta myndi leiða til sparnaðar fyrir þá einföldu ástæðu að bankarnir eru ekki að ýta pening að fólki í formi lána. Það tekur nokkurn tíma að laga þetta, en ég geri ráð fyrir að megnið að skuldum einstaklinga verði horfnar á 20 - 30 árum. Þetta kerfi er líka frábrugðið gamla kerfinu að því leitinu til að hér fylgist að aukin eignamyndun með aukinni hagsæld.

Við eigum möguleika á að byggja upp farsælt samfélag til framtíðar. Hættum að leita lausna sem ekki hafa virkað hingað til. Ekki láta aðra segja okkur hvað við eigum að skulda mikið þeim til ánægju. Vinnum að því að skapa þjóðfélag fyrir okkur á okkar forsendum.

Byggja þarf upp meiri gjaldeyrisforða

Athugasemdir

[Ævar Rafn Kjartansson, 6.8.2009 kl. 10:05]

Takk fyrir athyglisverða grein.

[Eggert (IP-tala skráð) 6.8.2009 kl. 10:06]

Sæll

Komúnisminn og frjálshyggja eru komin á öskuhaug sögunnar og það er aðeins tímaspursmál hvenær það síast inn í þjóðinna að við vorum að upplifa fall frjálhyggjunar(græðginnar), tími fyrir nýja hugsun er kominn!.

Gætir þú sett in tengla þar sem nánar væri hægt að fræðast um "Lausnin - nýtt kerfi"?

Takk fyrir mjög áhugavert blogg.

[Jón Lárusson, 6.8.2009 kl. 10:23]

Í mínum huga í dag, er ekki til neitt sem heitir hægri eða vinstri. Það er bara spurningin um það hvað er okkur fyrir bestu. Allar hliðar hafa eitthvað áhugavert og gott við sig og það hlýtur að vera skilda okkar að taka það besta frá öllum hliðum til að byggja upp gott þjóðfélag.

Það er í raun hellingur af tenglum hingað og þangað, en á youtube er nokkuð um myndbönd sem fjalla um bankakerfið eins og það er í dag (money system) sumt er svona lala, en annað hittir nokkuð vel í mark. Ég er með tvær krækjur á síðunni sem hægt er að vinna sig útfrá. Ég hef ekki verið að geyma mikið af þessu, heldur bara tekið niður þá punkta sem ég tel að geti hjálpað okkur.

Í grunninn er kerfið þannig að í staðinn fyrir að bankarnir skaffi aukið fjármagn í hagkerfið í formi lána, þá sjái ríkið um að gera það í formi eignar. Afhverju á bankinn að búa til peninginn og lána okkur í staðin fyrir að ríkið geri það og gefi okkur?

[Egill Helgi Lárusson, 6.8.2009 kl. 10:56]

Þetta er líka góður upphafspunktur. Þetta er 6 hluta kynning á hugmyndafræðinni, samtals um 2 tímar.

[Guðmundur Ásgeirsson, 6.8.2009 kl. 11:00]

Þetta er frábær grein og kemur inn á flest það sem ég og fleiri góðir menn hafa verið að reyna hástöfum að vekja athygli á að sé vandamál við núverandi kerfi. Viðtökurnar hafa yfirleitt verið þannig að á okkur er ekki hlustað eða við stimplaðir sem nöldurseggir. Það er alveg ótrúlegt hvað allir eru orðnir heilaþvegnir af því að eina leiðin til að fá pening sé að taka hann að láni, það er eins og fólk fatti ekki að peningar eru bara pappírsmiðar en hin raunverulegu verðmæti liggja annarsstaðar. Tökum sem dæmi IceSave sem er stærsta myntkörfulán Íslandssögunnar verði það samþykkt, er fólk í alvörunni ennþá þeirrar skoðunar að það sé sniðugt að taka myntkörfulán??? Hefur fólkið sem stjórnar ríkisfjármálunum ekki gert sér grein fyrir því að það voru stórfelldar erlendar lántökur sem komu þjóðfélaginu á hausinn til að byrja með. Svo þegar blaðran er sprungin þá ætla þau að reyna að redda því með því að blása í hana meira lofti. Reyni menn að endurreisa bankakerfið á sama grunni og það gamla þá er eingöngu tímaspursmál hvenær verður aftur hrun!

[Sigurbjörn Svavarsson, 6.8.2009 kl. 11:17]

Sæll Jón og þakka þér umhugsunarfóður.

"Við getum hugsað okkur þennan pening sem arð af framleiðslu samfélagsins, svo kallaðan samfélagslegan arð. ................................................................................... Þetta fjármagn sem yrði greitt út á rætur sínar að rekja til verðmætasköpunar í samfélaginu, verðmætasköpunar sem byggir á arfleið kynslóðanna og nýtingu sameiginlegra auðlinda. Það er í raun bara réttlætismál að allir fái arð af þeim auð."

Þetta er góð hugmynd sem þarf að útfæra í veruleikanum. Núverandi kerfi er að falli komið og búið að sanna sig að vera of dýrt til að dreifa verðmætum. Hin hliðin er svo ríkisstýrð vaxtapólitík sem hefur lík reynst ónýt.

[Jón Lárusson, 6.8.2009 kl. 11:35]

Ef við raunverulega viljum sjá réttlátara samfélag í kjölfar þeirra ótíðar sem dunið hefur á okkur, þá verðum við að höggva að rótum vandans. Það eru til lausnir, en vandamálið er að það eru aðilar sem vilja halda þeim frá okkur þar sem þeir hafa fjárhagslegara hagsmuna að gæta.

Ég hef velt þessum hugmyndum upp nú nokkrum sinnum og er að vonast til að sem flestir láti í sér heyra varðandi þær. Það er með þetta eins og svo margt annað, að því fleiri sem tjá sig um hlutina, því erfiðara er að þegja þjá í hel.

Peningar eru búnir til, það er bara spurningin hver býr þá til og hvernig þeim er dreyft til almennings. Núverandi kerfi ýtir undir skuldsetningu og getur í raun ekki neitt annað. Þess vegna eru lög eins og Ólafslögin, sem settu á vístölubindingu til að ýta undir sparnað, eitthvað sem ekki getur nokkurn tíma gengið í núverandi kerfi.

Núverandi kerfi virkar þannig að með auknum sparnaði, eykst samdráttur, eins vitlaust og það nú hljómar. Þess vegna er grundvallaratriði að við tökum upp nýtt kerfi sem vinnur FYRIR okkur en ekki gegn.

[Jón Lárusson, 6.8.2009 kl. 12:07]

Það er kominn tími til þess að fólk átti sig á því að verðmætin liggja ekki í peningunum. Peningur er bara ávísun á verðmæti. Ég gæti til dæmis gefið út pening og sagt að 100 únsur af gulli sem ég á sé til afhendingar gegn framvísun peningsins. Þar liggja þá verðmætin. Trésmiður gæti líka gefið út pening og sagt að gegn framvísun hans sé hægt að fá hjá honum ákveðinn tímafjölda í vinnu, en þá liggja verðmætin í vinnu smiðsins. Peningarnir sem slíkir eru verðlausir. Verðmætin eru í undirliggjandi viðmiði peninganna. Þeir eru einfaldlega til þess gerðir að við getum skipst á verðmætum. PENINGUR ER VERÐLAUS Í SJÁLFUSÉR, einn og sér er hann bara pappírsins virði.

Um leið og almenningur gerir sér grein fyrir þessu, er hægt að hefja ferlið í að frelsa hann undan oki peninganna og gera peningana að þjónum samfélagsins, eins og þeim ber að vera.

[Davíð Arnar (IP-tala skráð) 6.8.2009 kl. 14:53]

Sælir, Þakka fyrir góða og áhugaverða grein. Þetta hljómar nokkuð vel. En verður ekki alltaf of stór hópur sem ákveður að arðurinn dugi ekki til að kaupa fyrirtæki, hallir og einkaþotur og sekkur beint í lánasvaðið aftur?

[Jón Lárusson, 6.8.2009 kl. 15:45]

Auðvitað er hugmyndafræði dagsins þannig að græðgin er lofsungin. Hins vegar stoppar ekkert fólk í að vinna fyrir sér og ná þannig fram auknum tekjum. Hugarfarið þarf náttúrulega að breitast og tel ég það alveg mögulegt. Auðvitað verða fyrstu árin svolítið erfið vegna hugarfarsbreytingarinnar, en ef við erum meðvituð þá kemur þetta allt til með að ganga upp.

Ef við lítum bara til almennings, þá mun þessi arður verða til þess að öll neyslulán munu hverfa á mjög stuttum tíma og ég tel að á einhverjum 20 - 30 árum verði öll lántaka einstaklinga undantekning.

Sem betur fer er fjöldinn þannig innstilltur að hann þarf ekki mikið til að vera sáttur og þannig mun þjóðfélagið byggjast upp. Þeir sem vilja meira fara út í arðbæran rekstur og ná auknum tekjum þannig. Það er í raun ekkert sem bannar fólki að verða ríkt, það er bara spurningin um forsendurnar á bakvið auðinn.

[Alexander (IP-tala skráð) 7.8.2009 kl. 16:13]

 Góð grein hjá þér Jón, "heilbrigð skinsemi"  held ég að þetta sé kallað

[Jón Lárusson, 7.8.2009 kl. 19:46]

Það er alla vegana ekki nein skynsemi í að hella okkur í skuldafen.

[Andrés.si, 7.8.2009 kl. 23:05]

Þetta með útópíu og komunisma er svipað, nema hvað öfugt aðferð sem einhver önnur ríkið, þar af Rósland, Slóvenía, Króatía voru að nota þegar dreift var ríkis eign, sem sagt eign almennings. 

Mér skilst að hugmyndin þín er þannig að þegnar landsins hefðu fengið nokkuð vegin certificat jafngildi öllum skuldum og svo borga það certifikat smátt og smátt.  Er það rétt hjá mér?

[Jón Lárusson, 7.8.2009 kl. 23:19]

Þetta er spurningin um það hvernig fjármagni er komið í umferð. Fjármagn (peningar ofl.) hefur bara einn tilgang, það er að skiptast á verðmætum sem samfélagið skapar. Til þess að svo geti orðið verður að vera jafnvægi á milli fjármagns í umferð og verðmæta í samfélaginu. Sé of lítið af fjármagni, eins og núna, þá verður samdráttur í samfélaginu. Ef of mikið af fjármagni er í umferð, eins og síðustu ár, þá verður þennsla og verðbólga. Núverandi kerfi byggir á því að bankarnir sjái um að bæta nýju fjármagni í umferð í formi lána sem greiddir eru vextir fyrir. Þessu fjármagni dreyfir bankinn svo til þeirra sem honum er þóknanlegir.

Hugmyndin sem ég er að koma fram með, byggir á því að taka þessa fjármagnsframleiðslu af bönkunum og láta ríkið sjá um hana. Þannig er ekki um að ræða lán, eða aukningu skulda. Svo er spurningin hvernig á að koma þessu fjármagni út í samfélagið. Mín skoðun er sú að ríkið eigi að taka til sín um 50% og nota til samneyslunnar, en það dregur úr skattlagningarþörf ríkisins og þar af leiðandi leiðir til lærra vöruverðs. Hinum helmingnum yrði svo dreyft til almennings á sama hátt og nú er gert í gegnum skattkerfið, þ.e. fjármagnið er lagt inn á reikninga fólksins. Þennan pening getur svo fólk notað til að spara til framtíðar t.d. til fasteignakaupa, eða notað í dag til að lækka skuldabyrðina.

[Andrés.si, 7.8.2009 kl. 23:54]

Já, nú skil ég þetta. Sem margir víta er ég frá Slóveníu. Það land er gamla Júgóslavía. Nokkuð vegin samblanda komunisma með kapítal leyfilelegum mörgum. Þú ert að lisa nokkuð vegin Júgóslavíu, þar sem skattar vöru ekki, á stað komu gjölð. Ríkis gjald, sveita gjalð, bæjar gjalð.  Fyrirtækjanar skíluðu ekki VSK skírslur, því það var óþarfi, enda flest alt í ríkis eigu.  

 En með því fyrirkomulagi stafar hætta með að fleiri Pall Magnússonar skafast á markaðnum. Margir aðrir óhæfir "sérfræðingar" með stöðu ínnan kerfisins.  En til að byrja með muni það virka mjög vel í um  20 ár. Svo aukast bara spilling af valda miklum mönnum innan við hálf sósialistisk fyrirtæki.  

[Jón Lárusson, 8.8.2009 kl. 10:42]

Kæri Andrés, þú ert því miður ekki að skilja þetta. Ég er ekki að tala um Júgóslavíu. Það verða engum bannað að stunda viðskipti. Þetta kerfi er ekki kerfi ríkisbúskapar heldur langt í frá. Það verður öllum gert mögulegt að sækja þess sem þeir vilja svo lengi það skaði ekki þriðja aðila. Þú talar líka um þessi og hin gjöldin, en það er ekki það sem ég tala um. Þegar ég segi minni skatta, þá er ég ekki að tala um aukin gjöld, það hefur hvergi komið fram.

Það sem þú ert að gera, er ekki að sjá nýtt. Heldur ertu að reyna að skýra nýja hluti með því að heimfæra þá uppá eitthvað gamalt sem þú þekkir. Niðurstaða þín er bara langt frá því að vera rétt. Kynntu þér þetta betur og vertu svo í sambandi.

[Andrés.si, 8.8.2009 kl. 12:43]

Takk fyrir frekkari útskyrinagar Jón.  Með því  að fara skindilega yfir þín blog sá ég þetta sem aðeins öðruvissi kerfir en var í Júgóslavíu, samt með plant af svo kallað "ríkis hlutabréf" sem hvergi er innleiður í kerfi en. 

Skal lesa betu aftur.  

[Eggert Guðmundsson (IP-tala skráð) 8.8.2009 kl. 14:24]

Ertu ekki að lýsa hugmyndafræðinni í bókinni "Animal farm"  Byrjunin var góð en síðan komgræðgin?

[Egill Helgi Lárusson, 8.8.2009 kl. 18:05]

Fyrirgefðu Eggert, en hvar sérð þú kommagræðgi í þessari hugmyndafræði?

[Jón Lárusson, 8.8.2009 kl. 19:42]

Kommúnisminn gengur út á það að taka frá einum og gefa öðrum, ég sé það ekki hér. Afhverju þarf allt gott að enda í vondu. Það er ótrúlegt hvað fólk gefur sér það alltaf.

[Sigurður Jón Hreinsson, 8.8.2009 kl. 22:14]

Sælir.  Þetta eru sannarlega hughreistandi hugleiðingar sem hér koma fram.  Gott til þess að vita að ekki eru allir æstir í að komast aftur í sama farið.

Ég viðurkenni þó fúslega að ég er ekki alveg að skilja þessa hugmyndafræði, en er fullur áhuga á að kynnast þessu betur.

Hugsanlega kunna þessar pælingar að líkjast hugmynd sem ég var einhver tíman að spá í, að lífeyrissjóðunum yrði breitt í banka og að eigendur þeirra, almenningur, fengju sínar arðgreiðslur annarsvegar sem hækkun á lífeyri milli ára og hinsvegar sem lækkun á skuldum eða útborgun. 

Væri til í að fá að vita meira um þetta mál

kveðja

[Gulli (IP-tala skráð) 9.8.2009 kl. 09:18]

"Væri ekki réttara að ríkið sæji um að búa til það fjármagn sem uppá vantar og skipta því jafnt á milli allra þegna samfélagsins."

Það er einn meiriháttar galli við akkúrat þessa hugmynd, hún verðlaunar þá sem gera ekki neitt en refsar þeim sem skapa verðmætin - nákvæmlega sama vandamál og í kommúnismanum. Með þessu er verið að gera nákvæmlega það sem þú segir að sé ekki verið að gera, taka af einum og gefa öðrum.

Hvort sem fólki líkar betur eða verr er það eina sem getur gengið upp eitthvert form af kapítalísku kerfi, að þeir sem skapa verðmætin séu þeir sem fá að njóta ávaxtanna. Hversu frjálst það kerfi á síðan að vera og hverjir það eru sem raunverulega eru að skapa verðmætin er síðan samningsatriði þeirra sem ákveða kerfið.

[Egill Helgi Lárusson, 9.8.2009 kl. 11:30]

Gulli, samfélagsarðurinn er þannig hugsaður að allir, ALLIR, fá jafn mikinn arð. Þeir sem kjósa að vinna fá laun sín að auki. Þeir sem vilja skapa raunveruleg verðmæti fá alla þá umbun sem því fylgir. Þetta er ekki kommúnismi þar sem ekki er verið að taka yfir öll framleiðslutæki og fyrirtæki og setja í ríkisrekstur. Þetta er ekki sósíalismi þar sem þeir sem eru vinnandi eru skattlagðir til þess að greiða til þeirra sem ekki vinna. Frumskilyrði fyrir því að skilja þetta kerfi er að hífa sig upp yfir pólitísk hugtök eins og "vinstri" og "hægri" sem er haldið að okkur til þess að byrgja okkur sýn á hina raunverulega ástæðu fyrir vandamálum okkar.

[Vakandi, 9.8.2009 kl. 13:18]

Hver skapar verðmætin? Tært vatn, hreint loft, holla fæðu og húsaskjól? Eða kærleika og samfélag? Þeir sem fá mest í "Gamla kerfinu" eru þeir sem eru duglegastir að eyðileggja þessi verðmæti.

Þegar bankamenn og auðjöfrar sjá lifandi tré eða rennandi vatn, sjá þeir "dautt" fé sem þarf að lífga við með því að höggva tréð og menga vatnið. Vandinn er sá að þeir sem fara í stjórnmál,þ.e. búa til og viðhalda "kerfinu", eru undantekningarlaust fólk sem vill stjórna öðru fólki. Það liggur í hlutarins eðli.

[Lilja Ingimundardóttir, 9.8.2009 kl. 18:57]

Það þyrfti mikið hugrekki til að hrinda svona gífurlegum breytingum af stað.

Það er alveg á hreinu að núverandi kerfi er ekki að virka og breytinga er þörf. Ég fæ ekki séð að þetta kerfi sem þú lýsir geti verið verra en það sem við höfum núna.

Mjög áhugavert. 

[Jón Lárusson, 9.8.2009 kl. 22:28]

Andrés - Gott að þú hafir lesið aðeins meira hjá mér. Hins vegar þá ertu svolítið fastur í gamla hugsunarganginum, þ.e. þú ert ekki að ná að átta þig á því hvað peningar í raun eru. Peningar eru í eðli sínu verðlausir. Stundum eru peningar festir við verðmæti t.d. gullfót, en þá er verðmæti gullsins yfirfært á peninginn t.d. ein króna jafnt og ein únsa. Peningur hefur bara einn tilgang og það er að aðvelda skipti á verðmætum sem samfélagið framleiðir og því skiptir öllu máli að jafn mikið sé til af peningum í umferð og verðmætum, annars gætum við ekki skipst á verðmætunum. Þetta virkar þannig í dag, að bankarnir sjá um að koma út nýjum pening með nýrri framleiðslu. Þeir gera það þanning að þeir búa til pening og lána hann út með vöxtum. Því meira sem samfélagið framleiðir, því meira lána bankarnir og því meira skuldar almenningur og ríki. Þetta leiðir til þess í núverandi kerfi að því meiri sem hagsældin er, því meira skuldum við. Kerfið sem ég er að tala um er hins vegar þannig að í staðin fyrir að bankarnir sjái um að skaffa peninga í samfélagið, þá gerir ríkið það og sendir þetta fjármagn út sem eign til samfélagsins. Þá hverfur öll þörf á neyslulánum og skammtímaskuldsetningum. Þetta er ekki þannig að verið sé að taka hagnað fyrirtækja og senda hann til einstaklinga, þ.e. taka frá einum og gefa öðrum. Þetta er ekki þannig hugsað að fyrirtæki verði ríkisrekin að hluta eða heild, enda hefur reksturinn ekkert með samfélagsarðinn að gera. Þeir sem vilja auðgast geta jafnt sem áður stofnað til atvinnurekstrar og notið arðseminnar af þeim rekstri, til viðbótar við samfélagslega arðinn, sem er tilkominn þegar ríkið er að viðhalda réttu hlutfalli af peningum í umferð. Engin hlutabréf, sósíalískir bjúrokratískir forstjórar sem maka krókinn, bara einfallt kerfi sem sér um að koma hagsældinni til einstaklinganna á jafnréttisgrundvelli.

Gulli - Ég er ekki að sjá hvernig þessi hugmynd refsar einhverjum yfir höfuð. Þeir sem leggja á sig vinnu og erfiði, koma með nýjar hugmyndir, skaffa til þjóðfélagsins, eru allir að fá sitt fyrir þau verk. Það er ekki verið að taka neitt af þeim. Þvert á móti myndi þetta kerfi gera þeim kleift að halda eftir stærri hluta af tekjum sínum, þar sem kerfið gerir ráð fyrir lágmarks sköttum vegna þess að ríkið fjármagnar sig með nýrri peningaframleiðslu. Þeir sem vilja bara taka við arðinum geta svo sem gert það, en þeir eru þá ekki að lifa nema bara svona á mörkunum. Svo spyr maður sig hvort það sé eitthvað skárra að skattar séu teknir af vinnuframlagi Jóns Jónssonar til að borga bætur til handa Ara Arasyni sem ekki nennir að vinna? Núna er verið að taka af einum og gefa öðrum, þetta kerfi virkar öfugt. Svo kemur inn alskonar pæling við þetta eins og til dæmis fyrir sjúklinga, aldraða, öryrkja eða þeirra sem ekki geta séð sér farborða að einhverjum ástæðum. Með þessu kerfi fá þeir sinn samfélagsarð og eftir því sem hagsældin er meiri, því meiri arður er greiddur út, þannig að þetta fólk gæti loksins farið að lifa sómasamlegu lífi. Hvað með aldraða sem vissulega hafa byggt upp þetta samfélag, ekki síst þeir sem nú gista elliheimilin. Væri ekki réttlátt að þeir njóti einhvers af hagsældinni sem þeir áttu svo mikinn þátt í að skapa?

Sigurður Jón - Ég trúi því að þessi hugmyndafræði muni leiða okkur til betri framtíðar og er því meira en tilbúinn til að kynna hana fyrir þér. Ég kem til með að skrifa meira um hana hérna, auk þess sem ég hef verið að reyna að fá fólk til að fjalla um þetta meðal þeirra sem það þekkir. Þetta þarf að fá að seitla inn í gegnum þjóðfélagið.

Lilja - Það þarf vissulega hugrekki til að hrinda þessum hugmyndum í framkvæmd, en ég hef þá staðföstu trú að í þessu kerfi muni okkur farast mun betur en hingað til. Hugrekkið stendur hins vegar ekki einum til, heldur verðum við öll að sýna hugrekki og standa saman að þeim breytingum sem verða að koma svo við getum haldið áfram. Við þurfum að slíðra sverðin og vinna saman sem eitt samfélag. Við verðum að líta framhjá sérhagsmunum og horfa til heildarinnar. Við verðum að vera meiri en við höfum verið hingað til og líta til þess sem þjónar heildinni, því þannig þjónum við okkur best sjálfum.

[Gulli (IP-tala skráð) 11.8.2009 kl. 11:09]

Hvernig er ekki verið að taka af einum og gefa öðrum? Einhver skapar verðmætin en svo á ríkið að deila út arðinum jafnt á alla?

Hvernig verður "samfélagsarðurinn" til?

[Egill Helgi Lárusson, 11.8.2009 kl. 18:34]

Gulli, gerum ráð fyrir að landsframleiðsla sé 1400 milljarðar á tilteknu ári og á sama tímabili eru ráðstöfunartekjur fólks í landinu 800 milljarðar. Þarna er bil upp á 600 milljarða (arður) sem er tilkomið vegna tækniframfara og menningararfs (vinnusemi forfeðra okkar). Landsframleiðslan endurspeglar verðið á öllum vörum og þjónustu sem í boði eru. Kaupmáttur upp á 800 og verðmiði upp á 1400 þýðir að þeir sem framleiða verðmætin geta ekki búist við því að fólk geti keypt það sem þeir framleiða. Hingað til hafa bankar búið til þá peninga til að brúa bilið; búið þá til í formi vaxtaberandi lána. Þannig að til þess að samfélagið geti neytt þess sem það býr til þarf að koma til skuldsetning þess. Þannig eru bankarnir að búa til eitthvað sem kostar þá ekki neitt og hirða af því vexti í stað þess að samfélagið (ríkið sem fulltrúi þess) geri það sjálft. Það er samfélagið sem býr til verðmætin en bankarnir taka veð í þeim gegn því að búa til skiptimiðana sem við notum til að auðvelda okkur dreifingu á verðmætunum. Vona að ég hafi náð að útskýra þetta eitthvað frekar.

[Jón Lárusson, 13.8.2009 kl. 00:12]

Svona aðeins til að koma betur inn á þetta með peninginn. Það er þannig að samfélög skapa verðmæti og íbúarnir skiptast svo á þessum verðmætum. Til að einfalda þessi skipti, þá höfum við fundið upp fyrirbærið peninga. Peningarnir sem slíkir eru verðlausir og í raun bara eins og kúponar. Nema í staðin fyrir að vera kúpon fyrir einni hænu, þá er fólk með kúpon einingar og verðmætin kosta svo einhvern ákveðinn fjölda eininga.

Segjum að verðmæti þjóðfélasins sé 100 og í umferð er 100 einingar af kúponum. Síðan framleiðir þjóðfélagið sem samsvara 100 einingum næsta ár og þá eru verðmætin 200, en kúponarnir bara 100. til að samfélagið geti skipst á öllum verðmætunum, þá þarf að bæta við 100 einingum að kúponum í viðbót. Þá vaknar spurningin, hvernig er það gert. Í dag er það þannig að bankarnir búa til þennan pening í formi lána sem við fáum gegn greiðslu vaxta. Bankarnir búa þarna til eitthvað úr engu og rukka okkur fyrir. Þannig skýrist það að með aukinni hagsæld, eykst skuldsetning samfélaganna. Önnur leið til að koma þessum kúponum í umferð væri að ríkið framleiddi þá og dreyfði þeim jafnt til allra í samfélaginu. Þá fær fólkið kúpona til að nota til skipta á verðmætum, en þeir sem framleiða verðmætin, fá greitt fyrir þau með þessum kúponum. Þannig fá allir hluta í hagsældinni án þess að mynda skuld á móti.

[Oskar (IP-tala skráð) 14.8.2009 kl. 21:06]

Er þá ekki vandamálið í hnotskurn þessi innlánsbinding

sem gerir það að verkum að bankarnir geta tekið kr. 1.000 mínar

sem ég legg inn og búið til kr. 9.000 í viðbót

semsagt þetta ,,fractional monetary system"

[Jón Lárusson, 15.8.2009 kl. 03:08]

Samfélagið þarf fjármagn til að skiptast á þeim verðmætum sem það skapar. Spurningin liggur til þess hvernig við eigum að koma þessu fjármagni í umferð. Núverandi kerfi sem byggir á bindiskyldunni vinnur þannig að bankarnir sjá um að koma þessu fjármagni í umferð gegn greiðslu vaxta. Þetta kerfi ýtir undir skuldsetningu og gerir það að verkum að eignamyndun er nánast ómöguleg, nema hjá fáeinum einstaklingum til skamms tíma. Með því að leggja af þetta kerfi (FMS) og látum ríkið skaffa fjármagnið og skipta því jafnt á milli allra þegna samfélagins, þá skapast kerfi sem byggir á eignamyndun, en ekki skuldsetningu.

Eins og Óskar segir, þá er "... vandamálið í hnotskurn þessi innlánsbinding".

[Rúnar Þór Þórarinsson, 2.9.2009 kl. 19:47]

"Í mínum huga í dag, er ekki til neitt sem heitir hægri eða vinstri."

Hægri og vinstri eru steindauð hugtök yfir eitthvað sem átti að vera töfralausn. Sammála er ég því að þessi system hafa auðvitað eitthvað til síns máls, annars hefðu þau ekki staðið styrk eins lengi og raun ber vitni, í gegnum rót 20. aldarinnar t.d.

Þakka fyrir færsluna, sá annarsstaðar að þú hefur séð Zeitgeist: Addendum núna, hún gaf mér ákveðnar hugmyndir sem ég hefði afskaplega gaman af að viðra við þig einn daginn, þ.s. þínar hugmyndir um endurreist fjármálakerfi ríma að verulegu leyti við mínar. Ég tók útgangspunkt í því að byrja á að skilgreina verðmæti, en eins og þú fjallar um tengsl peninga og verðmæta styrkir það enn skoðun mína að peningar í umferð í þjóðfélagi eiga að vera í samræmi við þá sem skapa verðmætin, og það eru ekki verðmætin sjálf heldur þeir sem meta þau - Fólkið. Verð hluta mundi aldrei nokkurntíman stilla sig jafn vel og slíkt kerfi. Það sem þarf að klára að hanna er hvernig á að láta slíkt kerfi rúlla almennilega.

[Jón Lárusson, 4.9.2009 kl. 08:34]

Auðvitað er alltaf spurning um það hver á að skilgreina verðmætin, en ég held samt að það sé ekki það sem mestu skiptir. Ef verðmætin eru metin hátt, þá kemur fjármagnið til með að aðlagast því og þannig helst ákveðið jafnvægi. Hins vegar er á hreinu að þegar við skiptum út fjármagnskerfinu, þá þarf að gera það þannig að einstaklingar nýti sér það til óeðlilegra tekjuöflunar. T.d. þarf neytendastofa að vera mjög virk í eftirliti osfrv.

Það eina sem ég sé í stöðunni er breytt fjármagnskerfi og það er grunnurinn að því að við getum lifað mannsæmandi lífi sem frjálsir einstaklingar. Ég er meira en til í að ræða þessi mál, en það er hægt með því að skiptast á skoðnum á athugsemdakerfinu, þannig geri ég ráð fyrir að hugmyndirnar nái sem mestri þróun þar sem aðrir geta komið með innskot. Hins vegar er alltaf hægt að senda mér póst í gegnum blogkerfið og bara einfaldlega prívatpóstinn. Hins vegar skoða ég hann ekki alltaf á hverjum degi þannig að það gæti orðið bið á svari.

[Rúnar Þór Þórarinsson, 4.9.2009 kl. 15:25]

Já og ef breytt fjármagnskerfi tekur ekki mið af því hvernig verðmæti eru metin þá hrynur það fljótlega. Tölvutæknin gerir okkur kleift að búa til kerfi sem er ólíkt nokkru því sem áður hefur þekkst og við þurfum að nota hana. Hugsa í nútímanum um lausnir, en taka mið af verðmætamati sem er óháð tíma og stað eða m.ö.o. tekur með í reikningin breytingar á neyslumynstri, væntinga og annarra umhverfisþátta.

[Jón Lárusson, 7.9.2009 kl. 08:44]

Auðvitað er alltaf spurningin hvernig á að verðmeta hluti, en ég held að það sé ekki stóra málið í þessu. Í eðlilegu þjóðfélagi með eðlilegu viðhorfi til verðmæta, þá verður þetta í lagi.