"I have in my hand a piece of paper"

Neville Chamberlain var mjög jákvæður þegar hann steig úr flugvélinni sinni eftir að hafa spjallað við Hitler í Munchen. Chamberlain hafði ekki hugmynd um hverju hann veifaði þarna um árið, annað en franski forsætisráðherran Édouard Daladier sem hafði verið með honum á þessum örlagaríka fundi. Þegar Daladier lenti í París og sá fjölda manns æða að flugvél sinni, hélt hann að múgurinn ætlaði að taka hann af lífi. Þegar honum var tjáð að fólkið væri að fagna honum vegna samningsins við Hitler á hann að hafa sagst vorkenna þeim þar sem það augljóslega vissi ekki hvað hann og Chamberlain höfðu gert.

Einhverja hluta vegna kemur þessi Munchenarsamingur og viðbrögð Chamberlains í huga mér þegar ég hlusta á Steingrím fjalla um IceSave. Hann talar eins og þetta muni tryggja okkur velsæld um komandi tíð, eða eins og Chamberlain sagði "peace in our times". Ég er hins vegar hræddur um að pappírinn hans Steingríms sé jafn verðlaus og pappírinn hans Chamberlain.

Ef tveir menn koma í banka og biðja um lán, annar segist ekki skulda neitt en hinn segist skulda slíkar upphæðir að allur peningur hans muni fara í það næstu árin að greiða vextina og síðan eftir sjö ár muni allur pakkinn, sem hugsanlega hefur ekki náðst að greiða upp með óskilgreindum eignum, falla á hann. Hver fær lánið. Örugglega ekki þessi sem getur ekki bætti við baun í afborgarnir.

Það að halda því fram meðal annars að lánshæfi ríkisins aukist við þennan samning er bara barnaskapur. Þessi samningur er eingöngu tilkominn til að þýðast Breta og Hollendinga svo þeir kjósi okkur ekki út úr ESB. Innganga með slíkum verðmiða mun gera það að verkum að það skiptir okkur engu framtíðin, innan eða utan ESB. Ráðamenn verða að hafa í huga orð Bismark þegar hann sagði ríki ekki eiga vini heldur hagsmuni. Svo lengi sem hagsmunir erlendra ríkja liggja með okkar, þá erum við látnir halda það að við séum vinir þeirra, en um leið og þar losnar á milli, þá er okkur sparkað svo um munar. Síðustu mánuðir ættu að vera okkur lexía í þeirri pólitíkinni.

Ríkistjórnin hefur mært þennan samning upp úr öllu og sagt þetta geta gengið eftir. Hins vegar verður þetta fólk að átta sig á einu, það er ekki hægt að gera áætlanir út frá forsendum dagsins í dag. Til dæmis má gera ráð fyrir að skattatekjur ríkisins verði ekki nærri þær sem gert er ráð fyrir því fólk mun einfaldlega ekki dvelja hér nógu lengi til að greiða þessa skatta. Bara með því að skoða til sölu dálkinn á Barnalandi, er hægt að sjá gífurlegan fjölda einstaklinga sem eru einfaldlega að yfirgefa landið. Þessi hópur mun stækka svo um munar verði að ráðabruggi þessarar ríkistjórnar.

Steingrímur spurði hvort við ætluðum að berjast eða gefast upp. Ég ætla að berjast og er því mótfallinn þessum samningi. 

Icesave-skuldbindingarnar ekki hættulegastar

Athugasemdir

[Tómas Ibsen Halldórsson, 29.6.2009 kl. 22:59]

Heyr, heyr Jón

[Haukur Nikulásson, 30.6.2009 kl. 07:11]

Tek undir með þér. Það er sorgleg undirlægjan sem er í gangi gagnvart ESB og sífellt fleiri trúa því að með þessu er verið að negla landráðin kyrfilega föst.

Ég er að sannfærast um að vð verðum að grípa til þess neyðarréttar að lýsa þjóðina gjaldþrota, afsegja það með öllu að borga innlán sem við tókum hvort eð er ekki og láta okkur hafa það að byrja frá núlli. Það er skömminni skárra að byrja frá núlli núna heldur en að vera 700-1200 milljarða í mínus eftir sjö ár.

Það er döpur staðreynd að margir íslendingar hoppa beint úr 2007 glaðværðinni og lánasukkinu í 2009 afneitun og "þetta reddast!" kjaftæði. Einhvern veginn alltaf lausir við jarðsamband.

Það er meira en nóg að þjóðin borgi upplogin myntkörfulán og verðbólguskotin krónulán án þess að því sé bætt við að borga fyrir IceSave reikninginn fyrir útrásarvíkingana.

Það gleymist að það var ekki ríkisábyrgð á inistæðutryggingasjóðnum og Davíð, Geir, Björgvin og fleiri höfðu ekkert umboð til að skuldbinda þjóðina þannig með einhverjum minnisblöðum, hvað svo sem hver segir. 

[Jón Lárusson, 30.6.2009 kl. 12:07]

Reyndar er það svo að þetta minnisblað er akkurat bara það, blað þar sem menn skrifa niður hugmyndir án þess að skuldbinda sig sem með því í raun. Þetta er það sem kallað er memo of understanding, en það þýðir bara að menn séu að ræða einhverja hluti. T.d. er þetta algillt í viðskiptum, en menn líta ekki á þetta sem samning þar.

Það vitlausa í þessu öllu hjá okkur er að það er til lausn sem við getum nýtt okkur og Haukur þú hittir naglann á höfuðið þegar þú talar um að byrja alveg upp á nýtt. Það er akkúrat það sem við þurfum að gera.