... og þá Davíð líka

Og Steingrímur sagði

Nútímasamfélag þrífst ekki án fjármálaþjónustu og því var til þeirra aðgerða gripið, sem gert var í haust. Nauðsynlegt þótti að tryggja áframhaldandi bankaþjónustu og greiðslumiðlun og með miklu átaki Seðlabanka og fjármálafyrirtækja og starfsmanna tókst það. Eiga þeir hrós skilið fyrir það

Semsagt bankarnir og Seðlagankinn héldu bankalínunum opnum og Steingrímur hrósar þeim fyrir það. Var Davíð ekki seðlabankastjóri á þessum tíma? Á hann þá líka hrós skilið.

Ég man eftir að hafa horft á viðtal við Davíð fyrir kosningar þar sem hann sagði Seðlabankann hafa staðið sig vel í eftirmála októberklúðursins, hann hafi til að mynda séð til þess að Íslendingar gátu flutt fjármagn til og frá landinu og þannig ekki lent í vandræðum erlendis. Menn bauluð á þetta hjá Davíð og sögðu hann vera að slá sig til riddara, en núna kemur Steingrímur og segir þetta. Maður á erfitt með að skilja þessa menn.

Það hefði átt að vera búið að bregðast við fyrir löngu síðan. Þeir sem fóru með völdin, kerfiskarlar, ráðherrar og þingmenn áttu að hafa þrýst á aðgerðir. Þeir vissu allir hvað var í gangi. Ég vissi það og því finnst mér ólíklegt að þessir aðilar skuli ekki hafa vitað það líka. Málið er að þeir voru bara svo blindaðir af bjarma góðærisins að þeir neituðu að bregðast við því. Þetta var allt of gott fyrir pólitíkusana, þeir þurftu svo lítið að hafa fyrir hlutunum.

Enn sem fyrr þá stendur það á fólkinu í landinu að taka á sig klúðrið. En það er líka fólkið í landinu sem kemur til með að laga ástandið. Við höfum kraftinn, getuna og segluna til að vinna þau verk sem vinna þarf og við verðum að gera það núna. Við þurfum að endurvekja hjá okkur trúnna á okkur sjálf og getu okkar til að standa sama til að leysa þessi verkefni.

Það er komið nóg af sjálfsvorkun, minnimáttakennd og reiði. Þessar tilfinningar leysa ekkert. Rísum upp til verka og komum okkur út úr þessu ástandi og sýnum heiminum hvers Íslendingar eru megnugir. Það er okkar að leysa úr okkar málum og okkar einna. Byrjum að vinna. 

 

Hrunið eins og Eyjagosið