Hvað svo?

Í kjölfar kosninganna í Hafnarfirði, er vert að skoða framhaldið. Menn hafa sagt niðurstöðuna byggða á andstöðu við álver, umhverfisvernd og svo tal um hættu á ofþennslu í þjóðfélaginu. Það er því ljóst að enginn veit í raun hver ástæðan var, en einhver var hún. Við þurfum hins vegar að átta okkur á því hvers vegna kosningin fór eins og hún fór.

Ég tel að nú þurfi landsmenn að setjast niður og ræða málin, hvað eigi að vera næstu skref. Næstu skrefum í virkjunarmálum á að fresta þangað til við höfum ákveðið hvað við viljum gera og hvaða framtíð við sjáum fyrir okkur. Eins og staðan er í dag, þá er engin þörf á nýrri virkjun strax. Við þurfum að gera heilstæða áætlun um framtíðina og hvernig við sjáum hana þegar litið er til stóriðju og virkjana. Ætlum við að virkja allar lækjasprænur eða ætlum við að leyfa einhverjum þeirra að renna og þá hverjum. Ætlum við að byggja eintóm álver eða ætlum við að huga að fjölbreyttari iðnaði.

Það er ljóst að við verðum að ræða málin, en við verðum að mæta til þeirra viðræðna með opin huga og án öfga aðgerða og aðgerðaleysis. Niðurstaðan í Hafnarfirði gaf okkur smá tíma til að ná andanum og við verðum að nýta þann tíma viturlega. Niðurstaðan er komin og hana ber að virða, en allt þras um hana tefur okkur bara í að ræða málin af alvöru.