EU og lýðræðið.

Það er nokkur léttir að hafa séð niðurstöðu könnunar Fréttablaðsins um viðhorf almennings til aðildar að Evrópusambandinu. Þetta er niðurstaðan, þrátt fyrir gríðarlegan áróður og jafnvel hótanir um eymd og volæði, verði ekki gengið sambandið. Þessi niðurstaða vekur hjá manni von og tiltrú á almenna greind landsmanna.

Ég hef aðeins velt fyrir mér lýðræðinu síðustu daga og held að við getum verið nokkuð viss með að við inngöngu í sambandið, þá sé það nokkuð sem ekki fari mikið fyrir. Í sambandinu er það aðeins þingið sem er kosið í almennri kosningu, en allt annað er annað hvort valið af kerfinu sjálfu eða pólitikusum.

Stjórnarskráin, þessi margumrædda og hálf dauða, gerir ekki ráð fyrir meira lýðræði en þetta. Angela Merkel hefur tekið slíku hugarfóstri við ólýðræðislegt innihald stjórnarskrárinnar, að hún vill fyrir alla muni keyra hana í gegn án þess að almenningur í sambandinu hafi nokkuð um það að segja. Reyndar er æsingurinn slíkur að nú eru haldnir leynilegir fundir þar sem leitað er leiða til að koma henni í gegn, en lykilorðið virðist vera að halda þegnunum (þeim sem þurfa að búa við plaggið) í burtu.

Fjallað er um þessa leynifundi í The Guardian, en þar kemur fram að jafnvel bákninu blöskrar og hafa nokkur ríki verið ófáanleg til að fylkja sér um Angelu Merkel og leynifélagið hennar.

Ef það er eitthvað sem læra má af þessari frétt, þá er það að lýðræðið berst í bökkum í sambandinu.